26.1.54

เพียงบทความฝากไว้ให้ไอ้ดำ



ดำ เป็นลูกหมาพันธุ์ไทยผสม(มั่ว)ครับ มันเกิดมาในบ้านของหญิงได้เกือบจะปีแล้ว พี่น้องทุกตัวของดำกระจัดกระจายไปอยู่ตามบ้านหลังใหม่ ที่แตกต่างกันไปตามวาสนาและโอกาส ที่เจ้าของคนใหม่จะเอื้ออำนวยให้ บางตัวบ้างก็ตายลงก่อนหน้า บางตัวก็ย้ายสัมมะโนครัวไปไกลถึงกบินทร์บุรีหรือนครนายกนู่น ยังคงเหลือแต่ ไอ้ดำและเปเล่ ที่ยังคงมีโอกาสได้นอนเล่นอยู่ในบ้านที่มันเกิดและเติบโต

จนกระทั่งมันตายไปเมื่อวาน...

ดำเป็นหมาร่าเริงครับ ลำตัวมีลายเสือสวยงามสลับกับขนสีดำเขรอะๆ ดำร่าเริงซะจนลืมคิดถึงหน้าตาของตัวมันเอง ที่ไม่ได้มีความน่ารักน่ากอดเหมือนหมาแพงๆ ในท้องตลาดเลยซักนิด แต่มันก็ตั้งใจทำหน้าที่หมาๆ อย่างเต็มที่ทุกครั้งที่ผมไปบ้านหญิง หางมันกระดิกทุกครั้งที่เราเจอหน้ากัน หน้ามันยิ้มพร้อมส่งเสียงคราง หงิงๆๆ ๆๆ วิ่งวนไปมา รอบๆ เรา ประหนึ่งว่ามึงจากกับกูไปสิบปีแล้วนะ รู้ไหม..(ทั้งๆ ที่กูเพิ่งเดินไปทิ้งขยะหน้าบ้านมาเอง)

จนกระทั่งมันตายไปเมื่อวาน...

ดำเป็นบั๊ดดี้กับเปเล่ครับ คือมีเปเล่ที่ไหนต้องมีดำที่นั่น (แต่บางทีมีดำที่ไหน ก็ไม่ได้มีเปเล่เสมอไปนะ) ทุกครั้งที่มันสองตัวออกจากบ้าน ก็มักจะไปสร้างความโกลาหลให้กับซอย 65 แยก 4 ด้วยการเขย่าต่อมเพื่อกวนตีนหมาแถวปากซอย (ที่มีเป็นสิบ) แล้วก็แสดงความกร่างด้วยการวิ่งกลับเข้าบ้านทันที (ไม่ต้องห่วง เปเล่เข้าวิ่งกลับมาก่อนนานแล้ว) แล้วก็มากระโดดๆโชว์สเต็บทำซ่าในบ้าน ราวกับว่าเมื่อกี๊นี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

จนกระทั่งมันตายไปเมื่อวาน...

ดำเป็นหมาเฝ้าบ้านที่ดีครับ มันไม่เลือกที่จะเห่า คือขอให้กูได้เห็นสิ่งมีชีวิตชนิดไหนก็ได้ผ่านหน้าบ้านไป..กูก็พร้อมที่จะปฏิบัติหน้าที่ด้วยการเห่า ราวกับว่ากำลังเกิดสงครามกลางเมืองขึ้น ดำเห่าอย่างเป็นเรื่องราว รวมไปถึงแม่งเห่าอย่างบ้าพลัง (แน่นอนว่าไอ้เปเล่ก็บ้าตามไปด้วย) นี่รวมไปถึงผมซึ่งเจอหน้ากันทุกวัน มันก็ยังเสือกเห่าอีก (แต่หลังจากโดนส้นตีนไปทีนึง มันก็เลิก และเปลี่ยนมาครางแทน)

จนกระทั่งมันตายไปเมื่อวาน...

รถปิ๊กอัพเหี้ยๆ คันหนึ่ง ขับผ่านหน้าบ้านแล้วทับไอ้ดำจนตาย จากคำบอกเล่าของพ่อ นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราได้รับรู้เรื่องของดำ หลังจากที่พ่อเอาร่างของดำไปฝังข้างรั้วบ้าน ให้มันหลับและทำหน้าที่เฝ้าบ้านที่มันเกิด และ ตาย อย่างที่มันรักตลอดไป

ไปดีนะดำ มึงเป็นหมาดี...ที่เหมือนจะไม่ได้มีความน่าสนใจอะไร ก็แค่หมาสกปรกเพียงตัวเดียว หน้าตาไม่เอาอ่าว เห่าไม่เลิก กระดิกหางไม่เลือกแล้วก็เสือกไปทุกที่ คอยวิ่งตามแม่หรือวิ่งกลับมาเวลากูเป่าปากเรียก..

จนกระทั่งมึงตายไปเมื่อวาน...นะดำ

ปล.กูทำบุญให้แล้วเมื่อเช้า ร้อยนึง
แต่ไม่ต้องมาหากูนะ ผีกูไม่ชอบเท่าไหร่
ยิ่งผีหมาด้วย แม่งพูดไม่รู้เรื่องเข้าไปอีก

ไปดีนะดำ...
มกราคม 54

21.1.54

เหมือนทุกๆ วัน




ขับรถกลับบ้านเมื่อวานตอนหกโมง ผ่านบึงน้ำในหมู่บ้านที่ๆ เอาไว้เดินเล่นกินลมชมวิว พระอาทิตย์หล่นตรงขอบฟ้าไกลๆ เป็นอย่างนี้ทุกวัน ต่างกันตรงที่บางวันก็มาแบบลูกกลมๆ ชัดเจน บางวันก็เบลอๆ ดวงใหญ่ๆ ยูเทริ์นรถกลับและคว้าบีบีในรถไปเก็บภาพมาไว้ในเมมโมรี่ เผื่อวันหลังมีโอกาสได้ถ่ายมันอีก จะได้เอามาดูว่ามันต่างกันอย่างทุกวันหรือเปล่า

ที่จริงไม่ใช่บ้านฉัน
เป็นบ้านน้องชาย

แต่ก็ไม่เป็นไร
เก็บไว้ในความทรงจำก่อนแล้วกัน
ไว้ซักวันมีบ้านเป็นของตัวเอง ค่อยงัดมันขึ้นมาเทียบกันดู
ว่าเหมือนหรือต่างกันยังไง

มกราคม 2554
วันที่ 5 แล้ว

20.1.54

นับถอยหลัง



เข้าวันที่ 4 ของการนับถอยหลัง รอวันที่จะกลับมาขี่ HD อีกรอบ (เพิ่ง 4 วันเองมึงรำพึงรำพันซะแล้ว) - -'' ก็เป็นธรรมดาสำหรับคนที่ "รอ" ล่ะครับ อะไรๆ แม่งก็ดูเหมือนว่าเดินช้ากว่าโหมดปรกติเสมอ รวมทั้งผมด้วยแหละ สี่วันเอง ทำไมแม่งช้าจังวะ... ยังไม่รู้ว่าโครงการกู้เงินพันแปดร้อยล้านมันจะมาเมื่อไหร่ มาแน่ แต่อาจช้าจนบางทีพอถึงเวลานั้น กูคงบ้า (555)

ไม่หรอก ที่จริงก็ทำใจ "รอ" เวลาที่มันกำลังจะมาถึง ปีนี้คงเป็นปีที่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกรอบกับชีวิตตัวเอง ทั้งนู่น นี่ นั่น โน่น ที่คิดอยู่ในหัวเต็มไปหมด

หนึ่งเรื่องที่คิดอยู่ทุกวันก็เรื่อง "อยากขี่รถโว้ย" นั่นแหละ ยังคงไร้สาระเหมือนเดิมไม่ต่างจากเมื่อก่อน แต่จะให้อธิบายกับคนที่ไม่เคยลองได้เข้าใจ ว่าขี่รถแล้วมันสนุกตรงไหนนี่มันก็ยากนะ แต่คนที่เหมือนกันกับเรา พูดไม่กี่คำก็เข้าใจว่า "สมองโล่ง" เวลาอยู่บนอานมอเตอร์ไซค์ มันเป็นเช่นไร

อีกเรื่องนึงก็คงเป็นเรื่องชีวิตส่วนตัว ที่คงจะต้องตัดสินใจว่า "มึงจะเอายังไงวะ" มึงนี่หมายถึงกูนะครับ ไม่ได้หมายความหรือถามถึงคนอื่นใดเลย เอายังไงดี หมายถึง จะจัดการชีวิตที่ไม่เป็นระบบอย่างทุกวันนี้ยังไงดีวะ จะเดินเข้ากรงทอง หรือ บินอยู่บนฟ้า เหมือนแต่ก่อน

ก่อนที่จะรู้จักคำว่า "รอ" ผมสนิทกับคำว่า "ไม่พอ" อยู่ประมาณนึง ใครหลายคนถามว่า จบหรือยังมึงกับ HD คันนี้ ผมมักตอบเสมอๆ ว่า "กูแค่อยากรู้" มันเลยนำมาสู่คำว่า "ไม่พอ" ในการเปลี่ยนมอเตอร์ไซค์ปีนึงตั้ง 8 คัน (พ่อมึงง!!) เอ้าจริงๆ นะ ใครหลงเข้ามาอ่านก็ลองย้อนเข้าไปดูในหัวข้อ "เก็บไว้ในความทรงจำ" ดูละกัน (ในนั้นมี 6 คัน) ไม่นับรถญี่ปุ่นอีก 2 นั่นแค่ปีเดียวนะ เหี้ยชิบหาย 555

แต่ก็สนุก ที่ได้เจออะไรหลายอย่างที่ไม่เคยเจอ ไปในที่ๆ ไม่เคยคิดจะไป อย่างเหนื่อยล้าแต่สุขใจ วันนี้ยังไม่มีไม่เป็นไร

เดี๋ยวค่อยว่ากัน ตอนนี้นับถอยหลัง
ท่องคำว่า "รอ" ไปก่อน กูไม่รีบละ
jan 2011

14.1.54

หนึ่งวันสุข



เสียงนาฬิกาปลุกค่อยๆ ดังขึ้นทีละนิด พร้อมกับขยับตัวลุกจากที่นอน (ความจริงเป็นโซฟา) มาแปรงฟันเพื่อเตรียมตัวไปทำงานเหมือนทุกวัน ... วันนี้วันศุกร์แล้ว พรุ่งนี้ได้หยุดพักผ่อนอีกครั้ง หลังจากอาทิตย์นี้ไม่ค่อยมีงานมากซักเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะเป็นงานรีบซะมากกว่า - -''

เมื่อเช้าอากาศที่บ้านยังหนาวอยู่ ต่อเนื่องจากปีใหม่ ตื่นมาพบกับอะไรที่มันเย็นสดชื่นนี่มันน่านอนอยู่บ้านดีแท้ ไม่น่าเป็นวันทำงานเลยแฮะ (พูดแล้วก็อาบน้ำแต่งตัว ไปทำงานตามปรกติ) อากาศหนาวแบบนี้ ขี่รถขึ้นเขาใหญ่คงเย็นสบายดี รออีกซักพักละกัน ตอนนี้ขับรถเปิดกระจกรับลมแก้ขัดไปก่อน

เดี๋ยวรถมาก่อนเหอะแม่ม

มกราคม 2554
หนาวฮิงๆ

10.1.54

เขียนถึงคนบนฟ้า



เมื่อวานตอนเช้า ที่หมู่บ้านผมจัดงานตักบาตรปีใหม่กันครับ ก็ตื่นแต่เช้าไปหาซื้อของแห้งที่ปากซอยบ้าน แล้วก็มาร่วมงานประมาณ 8 โมงเช้า กับพระอีก 19 รูป ตักเสร็จก็ไปหาของกินตอนเช้าที่ร้าน ลองชิม แถวสุวินทวงศ์ แล้วก็เรื่อยๆ เฉื่อยๆ จนเย็นก็กลับถึงบ้าน เป็นอีกหนึ่งวันที่ไม่ได้ออกทริปไปเที่ยวไหน เพราะเพิ่งกลับจากเคาท์ดาวน์มาหยกๆ

ตกเย็นก็นอนรอดูฟุตบอลคู่แดงเดือดครับ จนไปจบที่คู่สอง แต่อยู่ไม่ทัน
เพราะหลับคาโซฟาไปเสียก่อน สะดุ้งตื่นมากอีกทีตอนราวๆ ตีสาม มากหรือน้อยกว่านั้นไม่ได้ดูนาฬิกา
ด้วยอารมณ์ประมาณว่า ฝันไป...

ฝันว่าได้อยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งคุ้นหน้ากันเป็นอย่างดี
ท่านยิ้มให้แค่แว๊บนึงก่อนผมสะดุ้งตื่น แต่เราก็เข้าใจในความหมายของรอยยิ้มนั้นโดยทันที..
เหมือนไม่ต้องมีคำอธิบาย

หลังจากที่ผมตักบาตรเสร็จทุกครั้ง ผมจะฝันถึงยายผม ทุกครั้งไป เหมือนความคิดมันยังวนเวียนอยู่ ตอนท่านเสีย ผมเป็นคนเดียวของตระกูล ที่ไม่ได้บอกลา และไม่ได้อยู่ดูใจท่าน ทั้งๆ ที่ผมเป็นหลานคนที่ท่านรักมากที่สุด เลี้ยงมากที่สุดกว่าหลานคนไหน

เหมือนอะไรมันกำหนดไว้ ตอนเรียนปี 1 เลิกเรียนแล้วผมยังไม่กลับแปดริ้ว ทั้งๆ ที่ทุกวัน ผมจะกลับเร็วเสมอๆ แต่วันนั้น ของที่ใช้ทำงานมันดันหมด ผมต้องนั่งรถย้อนจากบางเขน ไปเซ็นทรัลลาดพร้าว เพื่อเดินซื้อของที่ใช้เรียน กลับมาถึงบ้าน ราวๆ หกโมงครึ่งได้ บ้านปิด ไม่มีคนอยู่ สังหรณ์ใจทีแรกคือแม่ผมเข้าโรงบาลแน่ จนข้างบ้านบอกว่า เขาพายายไปโรงพยาบาล
ผมเลยตามไป

แต่ไม่ได้เจอยาย เจอแต่ร่างไร้วิญญาน...

มันเหมือนยังไม่ได้บอกลากัน มันก็เลยเป็นหนึ่งเรื่องที่ติดอยู่ในหัวใจตลอดเวลา

ถ้าวันนั้นผมรีบกลับ...ถ้าวันนั้นผมไม่ซื้อของเรียน...หรือ

ถ้าเช้าวันนั้น ผมไม่รีบออกจากบ้าน เพื่อไปเรียน
และหันหลังมายิ้มให้ยายซักที ก่อนไป ก็น่าจะดี

15 ปีผ่านไปแล้ว เหมือนเกิดขึ้นเมื่อวาน เสมอๆ และตลอดไป

คิดถึงยายนะ
เสมอและตลอดไปแหละ
ตักบาตรแล้วได้รับอะไรจากหนูใช่ไหม
แล้วจะตักให้ตลอดไปนะ
รักยายเสมอ


มกรา 53
ปล. 15-16 ปีแล้วมั้งที่ผมไม่มียายให้กอดเหมือนใครๆ
ยายมาเข้าฝัน ทำให้ผมได้เขียนถึงท่านในวันที่ไม่มียายอีกแล้ว
ใครยังมียายและตา ช่วยกอดท่านเผื่อผมด้วยนะ แล้วบอกรักท่านเหมือนที่ผมอยากบอกด้วยล่ะ
:)

5.1.54

understand & enjoy



หลายสิ่ง กว่าจะได้มา วิ่งหาจนแทบไม่มีที่อยู่
หลายอย่าง ไม่อยากได้ไว้กับตัว ก็หาที่ว่างให้กับตัวเอง
บางครั้งคนเราลืม ทำความเข้าใจ กับตัวเอง

ว่าจริงๆ แล้วเราต้องการอะไร
หรือ ไม่ได้ต้องการอะไรเลย

เวลา และ จังหวะ เป็นสองคำที่เกือบจะเหมือนกัน
เพียงแต่บางครั้ง ในบางคน สองสิ่งนั้นมันมาไม่พร้อมกัน
ใครที่มี จังหวะ และเวลา ที่พอดีกัน ก็อย่าลืม
ทำความเข้าใจ กับตัวเอง
ว่าจริงๆ แล้ว เราต้องการอะไร


หรือ ไม่ได้ต้องการอะไรเลย

มกราคม 53
บางสิ่งหายที่ไปนาน แต่ก็ยังได้เจอ
รอเพียงแค่ จังหวะ และ เวลา แค่นั้น : ในวันซึ่งไม่มี HD

4.1.54

แนวตั้ง หลังวันปีใหม่







สวนผึ้ง - ราชบุรี
31 ธค 53 - 2 มค 54
แนวตั้ง มุมมันกว้างดี

รอบกายในวันปีใหม่







ปีใหม่ที่ผ่านมา ไปเค้าดาวน์ที่ สวนผึ้ง มาครับ อากาศดีไม่แพ้เมืองเหนือ ได้พักผ่อนสมองจริงๆ และพร้อมกลับมาลุยงานที่วุ่นวายเหมือนเดิม ปีเก่าผ่านไป ปีใหม่ผ่านมา หลายเรื่องในชีวิตคงต้องขยับและปรับให้เข้ากับชีวิตใหม่ เรื่องงานคงต้องคิดเป็นอันดับแรก รองลงมาก็คงหนีไม่พ้นเรื่องส่วนตัว ที่คาดว่าปีนี้คงมีเรื่องหนักๆ หลายเรื่องให้ได้ขบคิดกันมากขึ้น

หวังว่าปีนี้ คงเป็นปีที่อะไรหลายอย่างมันราบรื่น ไม่มากก็น้อย
ไม่ต้องดีที่สุด แค่ไม่สะดุดก็น่าจะเพียงพอ

สวัสดีปีใหม่ 2554 สำหรับคนที่หลงเข้ามาอ่านบล๊อครั่วๆ ของผม
ขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไป สุขภาพแข็งแรง มีเงินใช้
มีคนที่เรารัก และคนที่รักเรา อยู่รอบๆ กายครับ

มกราคม 2554