หลังจากพักร้อนไป 9 วันเพื่ออยู่กับครอบครัว
พาพอดีไปเที่ยวพัทยากับบรรดาป้าๆ ซึ่งเป็นเพื่อนที่น่ารักของคุณแม่
ได้เห็นเด็กคนนึง มีความสุขกับการ ไถรองเท้าลำลองเล่นในห้อง ตื่นตาตื่นใจกับสระว่ายน้ำขนาดมหึมา และการไม่รู้จักทะเล รวมไปถึงวงสนทนาของเพื่อนแม่ ที่สู้กันจนสว่าง แล้วก็มาง่วงนอนกันตอนสายๆ (5555)
เราพบว่า
- พอดีไม่ได้ตื่นเต้นกับทะเล มันก็เป็นแค่น้ำแรงๆ เสียงดังๆ
- พอดีชอบสระน้ำจืดขนาดมหึมา (สำหรับเขา) และไม่กลัวการจมน้ำ
- ลูกมองเห็นเต่าเป่าลม และปลาโลมาขนาดยักษ์ในสระ แต่ก็เฉยๆ
- รู้จักทรายครั้งแรก หยิบมันขึ้นมาในกำมือน้อยๆ เหมือนจะถามว่าคืออะไร
- ไม่ต้องสระว่ายน้ำหรอก แต่อ่างอาบน้ำในห้อง ลูกก็สุขแล้ว
- และลูกสามารถกินนมแม่ ในอ่างอาบน้ำได้โดยไม่ขัดเขิน
- อาหารมื้อหรูๆ ในโรงแรม อร่อยไม่เท่าฟักทองย่างชิ้นเล็กๆ ที่ลูกชอบ
- เวลาของคนมีลูก เหลื่อมล้ำกับ เวลาของคนที่โสด และยังไม่มีลูก
- เพราะงั้นบรรดาป้าๆ มันก็เลยซดเหล้ากันจนเช้า ในขณะที่เรา 4 ทุ่มนอน
- แต่เราก็รักที่จะพาลูก ไปมั่วสุมกับป้าๆ อีกนะ
- ลูกไม่เลือกที่จะเล่นของเล่น แต่เลือกที่จะยิ้มให้คนคุ้นตา
- แต่บางทีมันก็ยิ้มให้ใครก็ไม่รู้ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เอาแน่ไม่ได้
- เด็กไม่รู้จักกับคำว่า หนาว ลมแรง แดดร้อน หรือ น้ำพุ
- มีเพียงแค่ หิวก็ร้อง อิ่มก็หลับ ตื่นก็เล่น จนหมดแรง
- ของเล่นร้อยอย่างสำหรับลูก จริงๆ แล้ว แค่มีพ่อกับแม่สองคนก็พอ
- เพราะเมื่ออยู่กันครบ มันหัวเราะทั้งวัน - -"
และอื่นๆ อีกมากมาย
ขอบคุณป้าลี่ ป้านุ่น ป้าตุ๊ก ป้านก ลุงจอห์น และเพื่อนแม่ทุกคน
ที่มอบความสุขแบบไม่รู้ตัวให้พอดีและครอบครัวเรานะ แล้วก็ขอบคุณพัทยา เป็นสองคืนที่ทำให้ได้รู้อะไรหลายอย่างจากลูกตัวเองมากขึ้น
และขอโทษที่ไม่มีของฝากติดมือเพื่อนๆ เลย เพราะแค่ดูลูก กูก็หมดเวลากันแล้วนะ T___T
พัทยา 2557
พอดี มีความสุข
