2.8.61

ปั่นเพื่อเปลี่ยน






























1970 Bridgestone Diamond Superspeed - มีที่มา
กลับมาปั่นจักรยานอีกครั้ง เหมือนการกลับมาเขียนบล๊อคต่อกัน
หลังจากวางตีนไปราวๆ 4 ปี เร็วชิบหาย แป๊บๆ เดียว
จากก่อนหน้านี้ที่เริ่มด้วย Maruishi Emperor ด้วยความชอบ
นั่งมองจักรยานที่เกียร์มันแปลกๆ (ทีแรกก็เฉยๆ)

พอลองได้ขี่
- อีวัว .. ลำบากชิบหาย (ตอนนั้นนะ) 
- เกียร์สับถัง บิดๆๆๆ รอจังหวะ
- เข้ามั่งไม่เข้ามั่ง ทุลักทุเล มือขวาสับ มือซ้ายประคองรถ
- ข้างหน้าก็รถคนอื่น จะชนกันตาย
- โคตรวุ่นวาย 555

ปั่นผ่านไปจนลามปามไปทัวร์ริ่ง 2 คัน
บานข้ามน้ำข้ามทะเล พาเพื่อนฝูงออกนอกฝั่งซะหลายคน
ปั่นจนกลายเป็นที่มาของการ "วิ่ง" จนถึงทุกวันนี้

นั่งคิด ก็เลยตัดสินใจซื้อทัวร์ริ่งเก่าๆ กลับมาคันนึง 
ตามนิสัยเดิมเป๊ะ คือ ซื้อมาแล้ว (เขาก็ทำมาบ้างแล้ว) 
กูก็ยังจะทำ ยังจะแต่งเองง่ะ แต่ทว่าปีนี้ เปลี่ยนเป้าหมาย
ของการปั่นมากขึ้น คือปั่นเพื่อสลับกล้ามเนื้อ
เพราะต้องการเอาไปใช้ในการวิ่ง ที่เราพอใจทำอยู่ทุกวันนี้ 

(เอาแม่งมาปั่นวันแรก -- ยางแตก -- 
อิเพลี๊ยะ! 5555555+
แบกกลับสิครับ รออะไลลล)

ฟังดูซับซ้อน - หมายถึง 
วิ่ง ใช้กล้ามเนื้อที่หนึ่ง 
ปั่น ใช้อีกที่หนึง
มันดี ถ้ากล้ามเนื้อสองที่ของเราแข็งแรงไปพร้อมกัน 
จากการทำสองอย่าง ไปควบคู่กัน
มีประโยชน์ทั้งในอนาคต

สำคัญสุดคือ มีประโยชน์ต่อตัวเราเอง
ฉะนั้น ตอนนี้ -- รถอะไรก็ได้ที่เราพอใจ
มีแรงและไม่ดิ้นรนซื้อ (เมียบอกนี่คือไม่ดิ้นรนของมึงใช่มั้ย) 55
ขออย่าง ติดไว้เปลี่ยนไม่ได้คือ -- ขอตามใจกูนะ

เพื่อนบอกอันนั้นดี อันนี้เขานิยม - ต้องโอบเพื่อน
แล้วขอโทษไปว่า -- กูชอบงี้ละกัน เลือกเอง
เพราะบางทีไม่ได้ปั่น จับมันมาตั้ง นั่งมอง แฮปปี้ 
อันนี้ก็โอเคเลย

สิงหา 61
ชอบการบันทึกความรู้สึกแบบเงียบๆ แบบนี้
คือ มีคนอ่านก็รู้สึกดี ไม่ต้องมีก็ไม่เป็นไรก็ได้
สบายๆ 

1.8.61

ตัวกู ของกู นั้นสำคัญ











ไม่ได้ขยับบล๊อคเสียนาน

...ที่จริงก็ไม่จำเป็น เพราะจะมีใครอ่าน 555
แต่อย่างน้อยก็บันทึกมาตั้ง-- จะสิบปีละ
มันเหมือนอะไรขาดไปถ้าไม่ได้ทำ (เนอะ)

ช่วงนี้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปมาก
...ที่จริงก็ ตั้งกะมีลูก
เรียกได้ว่า พลิกจากหลังตีนเป็นหน้ามือ
วางบุรี่..บุหรี่! นานจัด สะกดยังผิด
วางเหล้า ดื่มบ้างเป็นครั้งคราว
หันมาจริงจังกับการวิ่งและปั่น (ไอ้ปั่นนี่แม่งม้วนกลับมาอีกละ)

มากขึ้น ไม่ได้นานขึ้น แต่เข้มข้นขึ้น
เรื่องชีวิตส่วนตัวนี่เข้าปีที่ 6 แล้วที่แต่งงานกับแม... - --- เมียสิ
อีก 4 ปีที่คบกัน ราวๆ 10 ปีแล้ว (กะกะเอา 55) ที่อยู่กับนางมา 

ทะเลาะกันเรื่อย 5555
ล่าสุดก็ทะเลาะกันอย่างจุกจิก กวนใจทั้งสองคน
แต่หนักขึ้นถึงกับปาหมอนใส่กัน (อันนี้แรงสุดละ)

มีคำนึงที่เราโดนเมียด่า -- คือในตอนนั้นไม่สนล่ะว่าใครจะถูกหรือผิด
นางพูด -- "ขนาดอยู่กับคนดีมาก่อน เรายังอยู่ไม่ได้ ประสาอะไรกับเค้า
ที่ไม่ได้ดีเต็มร้อย ตัวเองถึงจะเดินออกไปอีก ไหนที่ว่ามีธรรมะในใจ ถ้าบังคับตัวเองไม่ได้
คนไม่มี น่าจะดีพอกัน"

---- นี่สะอึก ---- เอื้อกเลยตอนนั้น

คือ นี่มันตัวเรานี่หว่า
โดนด่า เป็นคำดูถูกนะ
ใครก็แสนจะโมโห

แต่เรารู้สึกเหมือน เมียโยนพระไตรปิฎกฉบับรวบรัดมาให้
แล้วอ่านพรวดเดียวเข้าใจ ------ ไม่ว่าใครจะดีเลวร้ายชิบหายอย่างไร
ทั้งหมดทุกอย่างนี่แม่งขึ้นอยู่ที่เรา -----

ไอ่เหี้ย จริง ------ คือ ที่สุดของการทะเลาะกันคือ -- กูไม่ผิด ทำไมมึงถูก
ไอ่เหี้ย แค่นั้น -- อยากด่าตัวเองชิบหาย พราะตัวกู ของกู นั่นไง
ผ่านเรื่องมาร้อยแปดความยากลำบากชิบหาย

จะมาตายครอบครัวจะพัง เพราะไอ้ ตัวกู ของกู นี่ไง
-- ทิ้งแม่งไป --
ใครจะบอกว่ากลัวเมีย ก็เพราะรักไง
ใครบอกทำไมต้องก้มหัวให้ ก็เพราะรักไง
ตัวกู ของกู ไม่มีไง ส่วนคนอื่นจะมีอยู่มั้ย

-- อันนั้นเรื่องของมึง