ไม่ได้ขยับบล๊อคเสียนาน
...ที่จริงก็ไม่จำเป็น เพราะจะมีใครอ่าน 555
แต่อย่างน้อยก็บันทึกมาตั้ง-- จะสิบปีละ
มันเหมือนอะไรขาดไปถ้าไม่ได้ทำ (เนอะ)
ช่วงนี้ชีวิตเปลี่ยนแปลงไปมาก
...ที่จริงก็ ตั้งกะมีลูก
เรียกได้ว่า พลิกจากหลังตีนเป็นหน้ามือ
วางบุรี่..บุหรี่! นานจัด สะกดยังผิด
วางเหล้า ดื่มบ้างเป็นครั้งคราว
หันมาจริงจังกับการวิ่งและปั่น (ไอ้ปั่นนี่แม่งม้วนกลับมาอีกละ)
มากขึ้น ไม่ได้นานขึ้น แต่เข้มข้นขึ้น
เรื่องชีวิตส่วนตัวนี่เข้าปีที่ 6 แล้วที่แต่งงานกับแม... - --- เมียสิ
อีก 4 ปีที่คบกัน ราวๆ 10 ปีแล้ว (กะกะเอา 55) ที่อยู่กับนางมา
ทะเลาะกันเรื่อย 5555
ล่าสุดก็ทะเลาะกันอย่างจุกจิก กวนใจทั้งสองคน
แต่หนักขึ้นถึงกับปาหมอนใส่กัน (อันนี้แรงสุดละ)
มีคำนึงที่เราโดนเมียด่า -- คือในตอนนั้นไม่สนล่ะว่าใครจะถูกหรือผิด
นางพูด -- "ขนาดอยู่กับคนดีมาก่อน เรายังอยู่ไม่ได้ ประสาอะไรกับเค้าที่ไม่ได้ดีเต็มร้อย ตัวเองถึงจะเดินออกไปอีก ไหนที่ว่ามีธรรมะในใจ ถ้าบังคับตัวเองไม่ได้
คนไม่มี น่าจะดีพอกัน"
---- นี่สะอึก ---- เอื้อกเลยตอนนั้น
คือ นี่มันตัวเรานี่หว่า
โดนด่า เป็นคำดูถูกนะ
ใครก็แสนจะโมโห
แต่เรารู้สึกเหมือน เมียโยนพระไตรปิฎกฉบับรวบรัดมาให้
แล้วอ่านพรวดเดียวเข้าใจ ------ ไม่ว่าใครจะดีเลวร้ายชิบหายอย่างไร
ทั้งหมดทุกอย่างนี่แม่งขึ้นอยู่ที่เรา -----
ไอ่เหี้ย จริง ------ คือ ที่สุดของการทะเลาะกันคือ -- กูไม่ผิด ทำไมมึงถูก
ไอ่เหี้ย แค่นั้น -- อยากด่าตัวเองชิบหาย พราะตัวกู ของกู นั่นไง
ผ่านเรื่องมาร้อยแปดความยากลำบากชิบหาย
จะมาตายครอบครัวจะพัง เพราะไอ้ ตัวกู ของกู นี่ไง
-- ทิ้งแม่งไป --
ใครจะบอกว่ากลัวเมีย ก็เพราะรักไง
ใครบอกทำไมต้องก้มหัวให้ ก็เพราะรักไง
ตัวกู ของกู ไม่มีไง ส่วนคนอื่นจะมีอยู่มั้ย
-- อันนั้นเรื่องของมึง
เรายังอ่านอยู่ตลอดเด้อ
ตอบลบ