ก่อนจะถึงวันนั้น

เมื่อวาน ห้องเสื้อ Vanida โทรมาแจ้งว่าให้เข้าไปลองชุด ก็เลยพาสันติกับหญิงไปที่ลาดพร้าว 35 (ยูเทิร์นไกลโคตร สะพานแยกรัชดานู่น) เพื่อไปลองเสื้อครับ

มีปรับแก้ เพิ่มเติมเล็กน้อย นั่นเป็นเรื่องของผู้หญิงและไม่ใช่ผู้หญิง (อย่างสันติ) เค้าล่ะครับ ก็จับนูน ถ่ายนี่กันไป ผมก็นั่งเออ-ออ ห่อหมก ไปกับสองคนนั้นด้วย ซึ่งจริงๆ แล้วก็ดูไม่ออกหรอกว่า ชุดแบบนี้มันลงตัว พอดี ขาด หรือเกินอะไรไปยังไง

เห็นใส่แล้วก็นึกได้อย่างเดียวว่า สวยดี ไม่เสียแรงที่พาไปทัวร์พาหุรัตเพื่อซื้อผ้ามาตัดชุด
รู้ว่าสวยแบบนี้ (ราคาการตัด ต่อ 1 ชุด) ตัดแม่งซัก 10 ชุดน่าจะดี 555

กันยายน 2555

ปล. ร้านตัดเสื้องานราตรี งานแต่ง ของผู้หญิง เป็นอีกที่หนึ่งนอกจากพาหุรัต ที่ผู้ชายอย่างเราเข้าไปแล้ว อึ้งแดกครับ มีแต่ของที่ไม่รู้จักทั้งร้าน แต่ตรงข้ามกัน...สองคนนั้นโคตรเริงร่า

ฉ่ำเกินไปหรือเปล่า

ฝนตกจนเป็นเรื่องปรกติไปแล้วครับสำหรับปีนี้
เมื่อวานก็ตก วันนี้ก็ตก วานซืนก็ตก วันโน้นแม่งก็ตก

ตกทุกวัน ตามเวลา ตรงเวลา เต็มจำนวนเหมือนกันทุกวัน ไม่เว้นแม่แต่ช่วงกลางคืน เล่นเอาฉ่ำไปตามๆ กัน บางที มันคงย้ายเวลาทำโอ ไปเบียดบังจิ้งหรีดไม่ให้ร้องช่วงค่ำบ้าง กูเลยตกแม่งทั้งคืน -"-

ตกจนน้ำในคลองหน้าหมู่บ้าน เริ่มอ้วนตุ่ย ตลิ่งที่เคยกักน้ำไวให้ไหลไปปลงปากอ่าว ชักจะหมิ่นเหม่
คาดว่าอาทิตย์นี้-อาทิตย์หน้า ฝนจะหนักเป็น 10 เท่า!! (ย้ำว่า 10 เท่า จริงๆ) ได้เห็นอะไรในกรุงเทพฯ ลอย และ จม อย่างทั่วถึงแน่ๆ

ฝนมากจำนวน ติดต่อกันหลายวัน ไม่ได้เดือดร้อนกันเฉพาะคนทำงานครับ สิงห์แมงกะไซอย่างผมก็โดนหางเลข (ตอนนี้เป็นหัวเลขแล้ว) เต็มๆ ไม่ได้โดนตอนไปทำงานหรอกฮะ แต่เสาร์-อาทิตย์ ที่ว่าจะ ว่าจะ
ไปโน่นไปนี่ ไปนั่น ก็เพราะอีฝนมันมาหานี่แหละ ทำให้ต้องนอนเกาหางอยู่ที่บ้านหลายทริปละ

ทริปนี้ (เสาร์นี้) ว่าจะไปสุพรรณบุรี หรือไม่ก็ วังน้ำเขียวซักหน่อย ยังไม่ได้ตกลงกับตัวเองว่าจะเลือกใคร
นอนฟังข่าวเมืองบรรหารน้ำท่วม ก็หวั่นว่า ไปแล้วกูจะโดนไหมวะ

จะไปวังน้ำเขียว ข่าวเสือกออกมาอีกว่า 10 เท่านะจ๊ะ...

เดี๋ยวก็เข้าโรงหนัง ดูแม่งสามเรื่องควบจนเย็นเลยนี่แส้ดดดดด

กันยา 55

อีกหนึ่งเดือนเท่านั้น

แว๊นซ์วันหยุด

เสาร์ที่ผ่านมา ออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อไปงานแต่งงานในสนามกอล์ฟราชพฤกษ์ ของรุ่นพี่ที่รู้จักกันในเว็บ HDP

7 โมงตรง จากลาดกระบัง วิ่งผ่านสนามบิน ตรงเข้าร่มเกล้า แล้วก็มาตัดเข้าทางสวนสยาม เพื่อนั่งจิบกาแฟ ขนมปังตอนเช้าซะก่อนที่จะเข้างาน สภาพของเพื่อนและพี่ ทั้งสองคนที่มาจากแปดริ้ว เหมือนผ่านสงครามน้ำและโซดาเมื่อคืนมาอย่างหนัก

ไอ้โอ๊ตนั่งตาแดงฉ่ำ (555555)

เสร็จจาก Mc.Donald หน้าทางเข้าสวนสยาม ก็แว๊นซ์กันเข้างาน ผ่านเส้นเกษตรนวมินทร์ มุดลงอุโมงค์และข้ามแยก ม.เกษตร ไปกลับรถหน้าคุก (เป็นเกียรติมาก) เลี้ยวซ้ายเข้ามาทาง Local Road วิภาวดีรังสิต เลาะตามทางมาเรื่อง จนมาเลี้ยวเข้าสนามกอล์ฟราชพฤกษ์ อีก 50 เมตรข้างหน้า

แวะมาเป็นพยานการแห่ขันหมากพี่โป้งซักหน่อย ไหนๆ ก็เคยเทียวไป เทียวมา ในการขี่รถด้วยกันหลายรอบ พี่โป้งแต่งเมียแล้ว (อนาคต น่าจะเป็นแม่ อิอิ) เราก็ดีใจด้วยครับ ถึงช่วงเช้าคนจะมาน้อย แต่ช่วงค่ำคิดว่าคงมากันล้นหลามแน่ๆ เสียดายที่เราไม่ได้ไปด้วย เสร็จจากแห่ขันหมากก็ไปเสียเงินค่าถุงมือยาว

ที่ Panda Rider Shop แถวสนามราบ 11 ซักหน่อยครับ อยากได้มานานแล้ว เพราะใส่แต่ถุงมือสั้นๆ พอขี่ปะทะลมไปเรื่อยๆ เสื้อแจ๊กเก็ตมันก็ร่นถอยหลังมา ข้อมือก็ตากแดดตลอดทาง ดำจนหญิงบ่นไปร้อยรอบ

จากนั้นก็กินข้าว ร้านอาหารเวียนดนามทิพวรรณ เจ้าเก่า เสร็จแล้วก็แยกย้ายครับ บ้านใครบ้านมัน
ดูท่าสองคนนั้นจะไม่ค่อยรีบกลับบ้านซักเท่าไหร่ แต่เราเห็นซ้ายไป ขวามา มุดกันตลอดทาง (โคตรรีบ 55) เป็นอันจบทริปวันเสาร์ไรเดอร์ส อย่างสวยงาม

ขอบคุณแดดที่ไม่ค่อยมีให้เห็นตอนเช้า และฝน ที่ไล่หลังมาตอนสาย แต่ไม่ได้แดกกูหรอกครับ
เส้นรามอินทรานี่ หลับตาขี่อย่างเนียน

กันยา 55

พาหุรัต

เป็นครั้งแรกที่ไปเดิน พาหุรัต อย่างเป็นเรื่องเป็นราว เพราะสันติ น้องที่ออฟฟิศหญิง
จะพาไปซื้อผ้าตัดชุด

พาหุรัต เป็นอะไรที่ ของเยอะชิบหายครับ (555) จริงๆ
ไม่ว่าจะเป็นของกิน ของใช้ ของเล่น และที่แน่นอน เสื้อผ้า

ไม่ว่าจะหลับตาเดิน ตั้งใจเดิน หรือหลงมาเดิน ต้องเจอร้านผ้าดักอยู่ทุกซอยไปครับ
วันเสาร์ เดินไปสามร้าน ตั้งแต่ 11 โมงจนถึง 6 โมงเย็น

 เล่นซะกูเมื่อย!!!!!!

แต่สองเพศนั่น เริงร่า เหมือนอยู่ในดงดอกไม้มากๆ
ไม่รู้สึกอะไรกันมั่งรึไงวะ -'-

กันยา 55

ปล. ช้อปปิ้ง ซื้อผ้า อย่าไปกับตุ๊ดและผู้หญิงนะครับ ผู้ชายอย่างเราๆ อาจจะเฉาตายได้
เพราะย่านของช้อปปิ้งและเสื้อผ้าเครื่องประดับ เปรียบเสมืองแหล่งยาชูกำลังชั้นดี
ที่ทำให้สองเพศนี้ มีแรงเดินกันอย่างไม่กลัวตาย แต่คนไปช่วยดูนี่สิ เมื่อยจะตาย!!  T_T

เวลา คือตัวบอกทุกเรื่องราว

เข้าเดือนกันยายนแล้ว
เมื่อวาน พาหญิงไปบ้าน คุยกับ พ่อและแม่ ขอความเห็นในเรื่องของงานที่กำลังจะจัดขึ้นปลายปี
ผมบอกหญิงเสมอๆ ว่า เวลา มักจะเป็นตัวบอกเล่าเรื่องราว ที่เหมาะสม และ แจ่มชัด ให้กับทุกคนไป

คงไม่จำเป็นต้องไปบอกใคร ว่า เราดี หรือ ไม่ดี อย่างไร
ควรปล่อยให้ทุกอย่าง ดำเนินไปตามธรรมชาติ อย่างนั้น
เพราะในที่สุดแล้ว ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเรา เขาจะเห็นกันเอง
โดยที่ไม่ต้องใช้คำอธิบายให้มากความ

พ่อกับแม่ ให้คำแนะนำในหลายๆ เรื่อง ที่ควรจะใช้ในชีวิตวันต่อไป
เป็นสิ่งที่ทำให้เรา สบายใจ และ คลายกังวล ไปได้มาก หลังจากที่ต้องแบกความคิด
และความรู้สึก ต่างๆ เอาไว้ โดยไม่ได้ชี้แจงกับใคร เป็นเวลานาน

ณ วันนี้ ไม่ได้มีเพียงเรา ที่เข้าใจ
แต่ยังมีคนที่อยู่ใกล้ๆ คอยให้กำลังใจเราเพิ่มขึ้น
เท่านี้ก็พอมีแรงเดินต่อไป อย่างมั่นคง

กันยา 55

ขอบคุณที่เข้าใจผม :)