ฉันไม่มีวันเข้าฟิตเนส

คือไม่เคยคิด(แม้กระทั่ง)จะเดินเฉียด

อย่าว่าแต่เหยียบเข้าไปในฟิตเนสครับ

แต่ด้วยความที่...ดันมาวิ่ง...แล้ว

มันต้องใช้กล้ามเนื้อขาเยอะมาก

ในการต่อสู้กับแรงโน้มถ่วงของโลก

ที่มีในเรซของการวิ่งเทรล(ในป่า)

ยิ่งชัน ขายิ่งต้องแข็งแรงทั้งขึ้นและลง

ก็เลยจำเป็นต้องสร้างกล้ามเนื้อขาขึ้นมา (ครั้งแรกๆ)

ด้วยการวิ่งขึ้นวิ่งลงๆๆๆๆๆๆๆ ตึกมาเป็นเวลาน่าจะ 3 ปีแล้วมั้ง

- แต่มันไม่พออะ มันได้แค่บางส่วน -

เพราะพบว่า(หลังจากไปเข้าคอร์สต่างๆ)หรือแม้กระทั่งถามเพื่อน

การที่จะวิ่งได้อย่างมั่นคงนั้น "ลำตัวต้องแข็งแรง" (CORE BODY)

และฟางเส้นสุดท้ายมาขาดตรงที่เมียบอกว่า

อยากให้เธอลองมีกล้ามหน้าอกดู ....

----

....

..

มา - ไอ่สัด (ไม่ได้ด่าเมีย)

ไอ้ที่ว่ายากเห็นชอบทำนัก

ไอ้ที่เลี่ยงไม่อยากเจอ

ก็เห็นไปบ่อยๆ 

จะเป็นไรไป

ถ้าจะทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำ- อีกซักครั้ง 

อย่างเวทเทรนนิ่งเนี่ย มีเวลา 8 เดือน

ก่อนตะนาวศรีจะเปิดรับสมัคร

เริ่มเข้าเวท เทรนตัวเองตั้งกะ 18 มีนาคม 2562

ตอนนี้สิ้นเดือน พ.ค. แล้ว อยากรู้ว่าเมื่อถึงเดือน ธันวา

ไอ้คนที่เคยบอกว่า ฉันไม่มีวันเข้าฟิตเนส

รูปร่างหน้าตาตอนนั้นมันจะเป็นยังไง

พ.ค.62

เป็น 42 ปีที่สนุกมาก

ปล.ตอนนี้ร่างกายก็เปลี่ยนไปนิดๆ นะ จากเมษา 2018 

(ยังไม่ได้เวท แค่วิ่งซ้อม/คุมอาหาร) ถึงรูปล่าสุดเวทมาตั้งกะมีนา-พ.ค. เอวหายไป

ใจมีสุขคือกำไร ใจมีทุกข์คือขาดทุน

ตีห้านิดๆ
แบกรถพับ ขึ้น ปอ.150 (ป้ายบอกบางกะปิ)
เอาวะ ขึ้นรถปรับอากาศดูมั่ง
เมื่อก่อนกี่บาทจำไม่ได้ แต่ตอนนี้ 15 บาท
มีอยู่ 6 คนบนรถ ข้างหลังมีแต่เบาะโล่งๆ

พับแล้วยกขึ้นไป คนไม่เยอะ
เป๋ารถเก็บเงินแล้วมาคุยด้วย ราคา นู่น นี่นั่น
เม้าจนถึงแฮปปี้แลนด์ - แกบอก
จอดแค่นี้แล้วกลับนะ (หมายถึงไม่ได้เข้าราม)

เราเลยได้โอกาสถาม - สายไหนผ่าน (ราม)
ก็.....(นึก) 95 แหละ แต่ไม่ค่อยเข้าละ (เอ้า เวร)
ต้องมาเริ่มที่นวมินทร์ (ประมาณ รามอินทรา กม.8 เลี้ยวมาหน่อย)

นั่ง 71 ..... 9803333458768 .... อะไรอีกซักสองสายฟังไม่ถนัด แกว่าวลาว

รถจอดท่าแฮปปี้แลนด์ จริงๆ มันไปถึงเดอะมอลล์
แต่เราขี้เกียจรอ ยกรถพับลง - กาง - ปั่นต่อมาหัวหมาก

เช้านี้อากาศชื้นๆ ฝนตกทั้งคืน
นี่ก็กำลังจะตก (ซอยขายิกๆๆๆๆๆ)
เข้าข้างเต๊กเฮงหยู โผล่หน้าเอแบค
ปั่นย้อนขึ้นฟุตบาทไปจอดรอรถที่ท่า

ยกรถพับขึ้นไป (คันสีแดงทางเดินแคบ)
สุดทางคือแถวหลัง นั่งตรงนั้นแหละ
โชคดีที่มีพื้นที่ว่างวางจักรยาน
วันนี้สบายละ

มาถึงบางนา 7.20 นิดๆ
คุยกันในกรุ๊ปไลน์กับแม่
แกส่งรูปสวัสดีวันศุกร์มา
(ส่งทุกวันเหมือนพ่อแม่ทุกบ้าน)

"ใจเป็นสุข คือ กำไร"
"ใจมีทุกข์ คือ ขาดทุน"

...เออเนอะ ...
เราตอบแม่กลับไปว่า โอเค
เป็นการยืนยันตัวตัวกลับไปว่าอ่านนะ
เหมือนกันกับที่แม่ส่งรูปมาทุกวัน
เพื่อยืนยันตัวตนว่า แม่ยังอยู่

พ.ค.62
สิ้นเดือนแว้ววว

เรือน้อย

ชีวิตเหมือนเรือลำนึง ออกเดินทางไปนอกฝั่ง

เพื่อเรียนรู้ ทุกข์ สุข ยั่งยืน สูญหาย จากลา

เวียนว่าย ตายเกิดอยู่เป็นวัฎจักรธรรมชาติแบบนั้น

แล้วหมุนกลับ หันหน้ามาอยู่ที่เดิม

วันนี้ยกรถพับขึ้นรถเมล์ จากรามอินทรา

ยกรถพับลงรถเมล์ แถวตลาดบางกะปิ (พ.ศ.นี้ สาย 95 ไม่เข้าราม)

แล้วปั่นมาขึ้นรถบัสที่วิทยาเขตหัวหมาก

เพื่อมาทำงานวิทยาเขตบางนา มาถึงรถเที่ยว 7 โมงไปละ

มึงไม่รอกูซักนิดวะ (นึกในใจตอนแป๊ะบัตรจะขึ้นรถ)

หันกลับมารถแม่งปิดประตู ออกเฉ้ยยย....

ถ้าอายุซัก 20 นี่ก็คงรู้สึกอีกแบบ

ปีนี้ 42 แล้ว สนุกจัง

ได้กลับมาเห็นอะไรเดิมๆ

ที่มันเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติมไปในอีกรูปแบบนึง

ที่จริงควรเรียกว่า มันเปลี่ยนไปมากกว่า

ตึกที่เราเคยนอน ... ทุบทิ้งหมดละ ไม่มีแม้แต่อดีต

แต่ก็ดี รุ่นพี่บอกว่า โครงสร้างมันทำมาเพื่อการอยู่แค่ไม่เกิน 20 ปี

(เหรอวะ -- ไม่งั้นอาจจะพัง ซ่อมเยอะ)

ทุกอย่างเนาะ พอเราอายุแปะหลัก 4 เราจะค่อยๆ

พิจารณา ----- ทุกอย่างเลย ไม่วูบวาบเหมือนวัยเด็ก

ยกเว้นของเล่น

อยากได้ก็ซื้อเลยไม่คิด

สันดานนี่แก้ไม่หาย ไม่ว่าอายุเท่าไหร่ก็เหอะ

พ.ค. 30/05/19

เปลี่ยนการเดินทาง ครั้งที่ 4

นี่ครั้งที่ 1 - 2 - 3 นะ

http://nuugo.blogspot.com/2013/04/blog-post_29.html

http://nuugo.blogspot.com/2013/06/2.html

http://nuugo.blogspot.com/2016/06/3.html

มึงจะเปลี่ยนทำไมเยอะแยะ

นี่ก็งงตัวเอง -- แต่คราวที่ไปวิ่งสัตหีบ

พี่กวาง รุ่นพี่ที่วิ่งด้วยกัน ดูไพ่ให้ แกบอก

-- ชีวิตเอ็งจะเปลี่ยนไปมาบ่อยมาก --

เออใช่ว่ะพี่

นี่รอบที่ 4 แล้วนะ

(อย่าไปนับไอ้พวกรถที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา)

ครั้งนี้เป็นคราวของ Dahon Boardwalk รถพับเหล็ก Chromoly

ซึ่ง -- ปั่นดีง่ะ -- คือมันนิ่ง นุ่ม พุ่ง ไหล ไปตามแรงตีน

ไม่มีการแอ่น หรือต้องออกแรงมากเหมือนรถอลูมีเนียม

พับง่าย น้ำหนักไม่มาก ยกด้วยแขนข้างเดียวได้

ซึ่งถ้าให้เทียบกับสกุ๊ตเตอร์ไฟฟ้าที่ซื้อมาก่อนนั้น

-- หนักชิบหายสัดเอ้ย

ลองดูเนอะ ว่าการปั่นจากบ้านหญิง

มาขึ้นรถโค้ทที่หัวหมาก มันจะไปได้กี่ปี

พ.ค.62

รักในมุมเดิม

ชอบขี่รถตอนเช้า
แว๊นออกมาเรื่อยๆ มายืนโง่ๆ
ที่ไหนซักที่นึง -- ส่วนใหญ่เป็นท้องนาแหละ
...คงเพราะว่าโตมากับมัน
ความทรงจำทั้งลิ้นชักเลยมีแค่นี้
แถวที่จอดรถ ไม่มีอะไรเลยนะ
มีเรา - รถ ละก็เสียงที่ผ่านหูไปมา
นี่ก็ยืน เล่นมือถือ มองไปข้างหน้า
สูดกลิ่น ที่อาจจะมีปุ๋ย ยาฆ่าแมลงในนาเก่าๆ
ปนมาบ้าง -- ก็ช่างเถอะเนอะ
เป็นสิบถึงยี่สิบนาที (บางครั้งเป็นชั่วโมง)
ที่ มีความสุขดี

คือ สมองไม่ได้คิดอะไร มากไปกว่า
ยืนมองไปสุดลูกหูลูกตา
ชอบอะ

พ.ค.62

ฺBarefoot Class

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา (เขียนบล็อควันพุธ) ขี่รถจากบ้านหญิง
รามอินทรา 65 ออกจากบ้านตี 5 ครึ่ง แว้นไปชลบุรีเพื่อ

เรียนเบสิคการวิ่ง.....
................................
.......

ตื่นตีสี่ เพื่อออกไปขี่รถ 80 กว่าโล มาเรียนเทคนิคเบื้องต้น
เกี่ยวกับการวิ่ง และเบสิคการใช้เท้าเปล่ากับ โยชิโนะซัง
มีคนที่ไม่รู้จัก และรู้จัก เคยเห็นกันในเรซ มาพบปะกันเล็กน้อย

2 ชั่วโมงครึ่งผ่านไปเร็วมาก
ได้มา 1 อย่างที่ตัวเองก็ไม่เคยรู้
ถึงจะวิ่งมี 4 ปีแล้วก็ตาม

-- วิ่ง ไม่ได้ใช้เท้าเพียงอย่างเดียว
-- สะโพกก็สำคัญ

พ.ค.62
แบร์ฟุทรันนิ่ง