คุณนายประหยัด 2

คริสต์มาสปีนี้ไม่ได้ขึ้นเหนือกับเพื่อน เพราะเวลาว่างของเรากับเพื่อนไม่ตรงกัน
เป็นหนึ่งในอีกเหตุผลที่ทำให้ขาย Versys ทิ้งไป แล้วเอา CRF250 มาแทนที่ ไว้ขี่ไปกินกาแฟแถวปากซอย ซึ่งไอ้เจ้า CRF250 นี่ก็คงอยู่ได้ไม่นาน เพราะแนวโมโตครอสไม่ชอบเอาซะเลย (แต่มันก็ขี่สนุกแฮะ)

จบเรื่องจาก CRF250 ก็ไปหาเต่าครับ ทีแรกไม่ได้มองคันนี้ไว้เลย แค่แอบชมเฉยๆ ว่าสวยจัง ได้แต่ดูคันอื่นไว้ซะส่วนใหญ่ พอถึงวันก่อนที่จะได้ตังค์ เจ้าของเขากลับมาขายอีกครั้ง ก็เลยเป็นโอกาสของเราที่จะโทรไปถาม (หวังแค่นั้น) ว่า พี่ลดราคาให้ได้เท่าไหร่ครับ พร้อมทั้งบอกแกไปด้วยว่า ขออภัยที่ถามคำถามเดิมๆ เหมือนคนอื่น

คำตอบของพี่ eddy ที่มีให้ ทำเอาเราตาโต โอกาสมาแล้ว จังหวะนี้ล่ะ ต้องลุยแล้ว ก็เลยบึ่ง CRF250 ไปที่บ้านพี่เค้าทันที เรื่องเต่า รถมันเลือกคนขับจริงๆ นะครับ อันนี้ยืนยัน คันที่ดูไว้เป็นมั่นเหมาะ มักจะไม่ใช่ แต่คันที่ไม่ได้สนใจ หรือ อยู่เกินความสนใจ ส่วนใหญ่มักจะโดน

แล้วก็เรียบร้อยโรงเรียน โฟล์คเต่า 1971 รุ่นสหประชาชาติ ครับ ซึ่งผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่า ปี 71 นั้นนอกจากจะมีกันชนเหลี่ยม ไฟท้ายเตารีดแล้ว มันก็ยังมีกันชนกาบ และไฟท้ายไข่ ด้วยล่ะ เสวนากับพี่ eddy อยู่ครึ่งวัน ก็จบพิธีส่งมอบตัวครับ

เป็นอีกครั้งที่กลับมาหาของเดิม ที่เคยคุ้นมือ ฟิลลิ่ง ช้า แต่ ใช่ ซึ่งชอบมากๆ วนมาอีกคราว
ในเว็บ TVC มีใครคนหนึ่งเคยพูดไว้ว่า "หายใจเบาๆ" นั้น
มันแสนจะชิวครับ

ธันวาคม 2555

Merry Christmas ทุกคนที่รักครับ

18 ปีแล้ว

17-18 ปีแล้วมั้ง ที่ยายจากผมและครอบครัวเราไป ตอนนั้นแกอายุราว 70 และป่วยด้วยโรคน้ำท่วมปอดเฉียบพลัน แม่และพ่อได้มีโอกาสได้ดูแลยาย ก่อนที่เขาจะเสีย เช่นเดียวกับก๋ง ด้วยการให้ทั้งสองท่านมานอนที่บ้าน เพราะจะได้ไปหาหมอได้อย่างสะดวก

เวลาผ่านไปเร็วมาก ก๋งเสียไป 20 ปีแล้ว เท่าอายุหนุ่มวัยรุ่น 1 คนเชียว ไม่รู้ป่านนี้ทั้งสองคนไปอยู่ไหนกันบ้าง เพราะตั้งแต่เสียไปก็ไม่เคยเห็นหน้ากันอีกเลยซักครั้ง (ก็แน่ล่ะ)

อาทิตย์นี้ครบรอบที่ยายจากไป วันที่ 22-23 ธันวาคม ผมจำวันได้ไม่แน่นอน (คิดว่าเป็น 23)

วันสุดท้ายที่เห็นหน้ากัน ก็ไม่ได้บอกลา แค่เกิดลางสังหรณ์ขึ้นหลายอย่างในวันนั้น

เช้า ออกจากบ้าน ผมได้แค่มอง แต่ไม่ได้แหย่กันเหมือนดังที่เคยทำ 

คิดว่าแกคงไม่สบายตัว ก็เลยไม่กวน รีบไปเรียนจะได้รีบกลับ 

เที่ยง ไปจนบ่าย ส่วนใหญ่แล้วผมไปเรียนเช้า บ่ายก็กลับ 

กลับเร็วจนเพื่อนมันบ่นว่า มึงจะไม่คบใครบ้างเรอะ  

วันปกติ ผมมักจะซื้อของที่เซ็นทรัลรามอินทรา แล้วก็รอรถกลับแปดริ้วหน้าห้าง หรือไม่ก็หน้าวัดพระศรีเลย แต่วันนั้นไม่รู้เกิดคิดอะไร นั่งรถไปซื้อสีโปสเตอร์ ของใช้ทำงานถึงเซ็นทรัลลาดพร้าวโน่น

กลับถึงบ้าน 6 โมงกว่า นั่งวินลงหน้าบ้าน ไม่มีใครอยู่บ้านซักคน ถามข้างบ้านพร้อมนึกในใจ

...แม่กูหอบกำเริบ เข้าโรงพยาบาลอีกแน่ๆ...โดยที่ไม่ได้คิดถึงยายซักนิด แต่น้าข้างบ้านบอกแค่เพียง เขาไปโรงพยาบาลกัน เราก็รีบตามไป

ถึงโรงพยาบาลทุ่มนิดๆ เดินเข้าวอร์ดอายุรกรรม ซึ่งเป็นที่นอนประจำของแม่ในช่วงป่วยหนักๆ

เห็นน้า ป้า ลุง ฯลฯ นั่งเรียงกันอยู่ด้านนอกห้องคนไข้

ใจแม่งหล่นไปอยู่ที่ตีน...

คิดเพียงว่า ไม่แม่ ก็ยาย

เดินเข้าวอร์ด เห็นแม่อยู่ในห้องพักพยาบาลพร้อมกับพ่อ 

ผมเดินเข้าไปหา แกก็บอกว่า ...ไปลายายซะนะ...

เตียงคนป่วยกลางวอร์ด มีม่านกั้นรอบๆ อย่างมิดชิด 

ผู้หญิงคนที่ผมรักมาก นอนสงบนิ่งอยู่บนนั้น

เราไม่ได้ร่ำลากัน เพราะอะไรผมก็บอกไม่ได้

ยืนมองอยู่พักใหญ่ ได้แต่มองแล้วนึกในใจว่า  

... ทำไมไม่รอ ...

ก่อนที่เขาจะพายายไปไว้ที่ห้องดับจิต 

ผมหยิบรูปถ่ายของผม ยัดใส่มือของแก

แล้วพูดว่า พาโก้ไปด้วยนะยาย...

นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้พูดกับเธอ

ธันวาคม 2555

ปล. ผมคิดถึงยายเสมอนะ ปีไหนๆ ก็นึกถึง จนบางทีก็นั้งคิดว่า ก๋งจะงอนมั้ยวะ 

ที่นานๆ จะนึกถึงแกทีนึง ถ้าเจอกันก็ฝากบอกด้วยว่า คิดถึงทั้งสองคนนั่นแหละ 

(แต่ติดยายมากกว่า 55)

ก่อนเริ่มปีใหม่

อีกตั้งหลายวัน ก่อนที่จะปีใหม่ ปีนี้มีหลายเรื่องที่เก็บไว้ หลายเรื่องที่บรรลุผล และได้ทำตามที่ตั้งใจ ปีหน้าไม่รู้จะยังไงเหมือนกัน ชีวิตจะเปลี่ยนไปทางไหน ไม่ได้กะไว้ แค่นึกร่างคร่าวๆ เท่านั้น คิดเป็นนัยๆ ว่าอยากเลี้ยงเด็ก จะหาเรื่องเข้าตัวไหมวะเรา

เกือบ 1 เดือนแล้ว ที่ย้ายเข้ามาอยู่บ้านหญิง ที่รามอินทรา

ความรู้สึกใหม่ๆ กับคนรอบตัวไม่ค่อยมี เพราะชินกับการเห็นหน้าคนที่บ้านหญิง ซึ่งเป็นประจำ และบ่อยครั้งมาก แต่จะแปลกๆ ก็ตรงที่ เช้าตื่นมาเจอหญิงอยู่ข้างๆ เพราะก่อนหน้านั้น นอนคนเดียวเสียจนชินตา


เรื่องอื่นๆ ก็คงเป็นการเปลี่ยนแปลงไปตามวัน และเวลา
พ่อ แม่ แก่ขึ้น หลานก็เริ่มโตขึ้นทุกวัน
เราเองก็เริ่มวิ่งเข้าหาวัย ผู้ใหญ่ อย่างจริงจัง คิดแล้วเครียด 55

นอกเหนือจากนั้น ก็เป็นธรรมดาสามัญกันไป
ยกเว้น รองเท้าคู่เก่ง...

เปเล่แม่งกัดซะแหก แถมดันเป็นคู่ที่ใส่ประจำซะด้วย

สำคัญก็คือ ไม่ได้โกรธแม่งซักนิด รองเท้าซื้อใหม่ได้
เห็นหน้ามันแล้วด่าไม่ลง (555)
รองเท้าช่างหัวมันเถอะ มันไม่ได้มาแทะรถ แทะบ้านซะหน่อย

กับหมานี่เหมือนเดิมเลยกู

ธันวา 55

ทำตามความรู้สึกของตัวเอง

ผมทำตามความคิด และความรู้สึกของตัวเองเสมอครับ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะสวยงาม ชัดเจน
หรือมองไม่ค่อยเห็นก็ตามที อาทิตย์ที่ผ่านมา พาหญิงไปไหว้พระ ที่ พิษณุโลก อีกหนึ่งจังหวัดที่ผมมีโอกาสได้ไปบ่อยครั้ง ไม่ว่าจะ รถมอเตอร์ไซค์ เครื่องบิน หรือแม้กระทั่งคราวนี้ ขับรถไปเอง

เมื่อสามปีก่อน ได้อธิษฐานว่าถ้าชีวิตราบเรียบจะกลับมายืนยันความคิดตัวเอง อีกที

ได้มาอย่างที่ตั้งใจไว้ ได้มาไหว้หลวงพ่อ ขอพรจากท่าน ให้ทุกอย่างรอบตัว เป็นไปด้วยดี
ให้ทุกอย่างรอบตัวนั้น พบแต่ความสุข  หมายรวมถึงอาการป่วยของ ออโต้ ด้วยนั่นล่ะครับ

ไม่รู้หรอกว่า ออโต้มันจะรับรู้ไหม ว่าผมตั้งใจมา
ไม่รู้หรอกว่า มันจะดีขึ้นไหม หลังจากที่ผมมาไหว้พระ
อายุมันเยอะแล้ว การ เจ็บ ป่วย และตาย เป็นเรื่องธรรมชาติ อย่างที่พ่อผมสอนไว้

ได้ผลดี หรือ ไม่ได้ผลอะไรเลย คงไม่ได้สำคัญไปกว่า
ผมคิด และ ทำตาม ความรู้สึกของผมเสมอๆ

ธันวาคม 2555

ปล. ถ้าออโต้จะไม่อยู่บนโลกนี้ ขอให้หนูหลับให้สบายนะ
เอาไว้ถึงคราวโก้เมื่อไหร่ หวังว่าคงได้เจอกัน :)

ด้วยความรัก

วันนี้ผมเขียนบันทึกถึงหมา
ที่เคยเลี้ยงไว้เมื่อ 8 ปีก่อน
ณ บ้านหลังหนึ่ง
มันชื่อว่า “ ออโต้ ”

โกลเด้นรีทรีฟเวอร์
เฟอะฟะ จอมขี้เกียจ
แสนรู้ ขี้เล่น  มีบ้านที่สุขสบาย
มีสนามให้วิ่งเล่นกว้างขวาง (ท้องนา)
มีสระว่ายน้ำส่วนตัว (บ่อปลา)
มีอาหาร บ้านพัก และเพื่อน 1 ฝูง
มีความสุขอย่างเต็มล้น

เท่าที่หมาตัวนึงพึงจะได้รับ...

8 ปีผ่านไป อายุเดินตามเวลามาเรื่อยๆ
พร้อมกับผมที่จากบ้านหลังนั้นมาหลายปี

ออโต้ กำลังจะจากไป...

ในแบบที่ผม
คงไม่ได้มีโอกาสได้ร่ำลา
เหมือนเคย

ผมคิดถึงมันเสมอ ในทุกๆ วัน
ตลอดเวลา และจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

มีไม่กี่อย่างในชีวิต
ที่ทำให้ผมร้องไห้ได้

เรื่องหมากำลังจะตาย หรือตายไป
ก็เป็นอีกเรื่องนึง
ที่ทำให้ผู้ชายเหี้ยๆ เช่นผม
น้ำตาร่วงทุกที

ถ้าหนูจะหลับ
หลับให้สบายนะ
ไอ้ลูกชาย

7 ธันวาคม 2555

ปล. ที่จริง ไม่อยากจะแปะรูปออโต้ ตอนกำลังมีสายน้ำเกลือระโยงระยางไว้
แต่พ่อผมสอนไว้ว่า "ทำใจให้ได้ ถึงอายุขัยของเขา"
เท่านี้ก็พอให้ผมทำใจได้บ้าง ถึงมันจะไม่มากก็เถอะ

ผมคิดว่า ในเวลาที่ความรัก กำลังจะจากเราไป
ควรนึกถึงแต่ความสุข ที่เกิดจากความรักนั้นๆ
เพราะมันมีค่ามากมายมหาศาล
มากกว่าความเศร้าที่เราเจอซะอีก

ปลล.(ชาติหน้า ถ้าออโต้มันเกิดเป็นคน สงสัยจะซนชิบหายล่ะ)

เลือกในสิ่งที่คิด

25 พ.ย. 2555

งานแต่งงานของเราสองคน ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่า การขอบคุณ
- การให้เกียรติ ของพ่อและแม่ รวมทั้งครอบครัว ของหญิง ที่มีให้กับเราทั้งสองคน
- การให้โอกาส ของพ่อและแม่ รวมทั้งครอบครัว ขอวผม ที่มีให้กับเราทั้งสองคน
- การให้ความเข้าใจ ของเราทั้งคู่

ขอบคุณ เพื่อนๆ ทั้งใกล้ และไกลตัว ที่คอยเป็นกำลังใจ อยู่เคียงข้าง และคอยประคองเราทั้งสองคน
ให้ได้ เลือกและทำ ในสิ่งที่เราคิด อย่างแท้จริง

ขอบคุณความรักที่เกิดจาก การให้เกียรติ การให้โอกาส และการให้ความเข้าใจ
เราจะรักษาทุกอย่างไว้ให้ดีที่สุด

ธันวาคม 2555

พาหุรัต 2

อาทิตย์ที่ผ่านมา (วันเสาร์ขี้เกียจเล่า เรื่องมันยาว) ไปเดินพาหุรัต เป็นรอบที่ 2 ของปีนี้ครับ เอารถไปจอดที่ The Old Siam Plaza ชั้น 9 แล้วก็ลงลิฟต์มาเดินเตร่ เพื่อซื้อของรับไหว้ 3 โหล แถวๆ นั้นน่ะแหละ

รอบนี้พกความมั่นใจในการท่องพาหุรัตมามากกว่าเดิม
เดินแป๊บเดียวก็เจอร้าน และของที่ต้องการเรียบร้อย

เสร็จจากพาหุรัต ก็ขับรถไปแพลทตินั่ม ประตูน้ำ จอดรถชั้น 10 (เลยชั้น 10 ไม่มีที่จอดแล้ว) แล้วก็เริ่ม
บรรเลงเพลงท่องโลกกว้างครับ

เที่ยงวัน ยัน 6 โมงเย็น พาหุรัต-ประตูน้ำ
ลมแทบแดก...

มาจบบริบูรณ์ที่ โลตัส เลียบทางด่วนรามอินทรา
ซื้อของใช้ส่วนตัวอีกเล็กน้อย เป็นอันจบความ
อาทิตย์หรรษฮาตรึม

พ.ย. 55

ปล. วันเสาร์ ออย กับ เกด มาช่วยถ่ายซ่อม pre-wedding ให้ แต๊งกิ้วหลายเด้อ
ปลล. ทะเลาะกันหนักมาก ก่อนถ่าย pre-wedding แทบจะฆ่ากัน แต่ก็ดี จะได้รู้ว่าใคร มี หรือ ไม่มี อะไร
ค่อยๆ ปรับ ค่อยๆ จูน กันไป

VTR พาเพลิน

เกิดมาโตจนป่านนี้ ก็เพิ่งจะเคยได้ถ่ายทำ VTR พีเซนต์งานกะเขาบ้าง ครั้งนี้ล่ะครับ
เสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมา ถ่ายรูป+ถ่ายวีดิโอ เพื่อเก็บเอาไปใช้ในงานทั้งสองวันติดกัน

วันแรกถ่ายทำบ้านก้อง ที่ลาดกระบัง ตั้งแต่เช้าจดเย็น มีทั้งออย เกด ชู แม่ชู มีฮา พี่โตน มาช่วยกันคนละไม้คนละมือ ในการเก็บภาพนิ่งและวีดิโอ รวมไปถึงน้องๆ ทั้ง 3 คนจาก Genius เอก ปูม แอ๋ว ที่มากำกับมุม และคอยเป็นลูกหาบในวันเสาร์ฮะ

ตัวอย่าง VTR

http://youtu.be/v5LLdIMnrGo

ขอบคุณหลายๆ นะ หวังว่าคำขอบคุณแบบลับๆ ในบล็อครั่วๆ ของผม
คงได้ยินดังไปถึงทุกคนที่กล่าวมา :)

วันอาทิตย์ เป็นคิวของเราสองคน และพี่โตนอีกครั้ง ที่บึง Thai Wake Park แถวลำลูกกา ที่จะต้องเก็บภาพหญิง เล่น Wake Board ในช่วงเช้า

เสร็จจากที่บึง ก็ไปที่สนาม 5ROAD BBGUN แถว ถ.สุขาภิบาล 5 ในช่วงบ่ายแก่ๆ จนจบการถ่าย VTR
ประมาณ 4 โมงกว่า เล่นเอาสองคนซี่โครงบานกันเป็นแผง

ใจก็คิดว่าจะจบ...
แต่ 6 โมงเย็น ไปซื้อสูทที่ MBK อีก
กว่าจะกลับถึงบ้าน เล่นซะ 4 ทุ่ม

โอย.......ขาแข้งร้องกันระงม
T_T

พย.55

เมื่อยโว้ย 555
ปล. ขอบคุณ ผู้ร่วมสนับสนุนอุปกรณ์ต่างๆ ในการถ่ายทำทุกคนนะจ๊ะ
ขอบคุณ Wireless จาก Johny ด้วย ใช้ไม่เป็น เผลอดูดเสาสัญญานไปทีนึง

เย็นวันท้องฟ้าสดใส และฝนพรำ

เมื่อวานตอนเย็น เห็นว่าท้องฟ้ากำลังน่าขี่รถเล่น ประกอบกับเลิกงานแล้วไม่รู้จะไปอยู่ไหนดี ก็เลยตัดสินใจไปซิ่งดีกว่า ผ่านหลังมหาลัย ตรงเข้าเปร็ง  ผ่านหน้าวัดคู้เกษมสโมสร แล้วก็เลาะท้องนาไปเรื่อยๆ
เออ อากาศดีจริง ลมเย็นโชยมาพร้อมกับกลิ่นโคลน แต่เสียดายที่แถวนี้ไม่มีควาย เลยไม่ได้รับกลิ่นสาบของมัน

ก่อนออกมาจากที่ทำงาน เหลือบไปเห็น facebook รุ่นพี่ที่อยู่ชลบุรี ลงรูปฝนตกหนัก แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร คิดว่ามันก็คงตกอยู่แถวๆ นู้นนั่นแหละ เพราะฝนมันก็ตกแบบไม่บอกใครมาตั้งหลายวัน วันนี้คงเป็นคิวของเมืองชลล่ะมั้ง (ว่าไปนั่น ในใจนึกแล้วก็ขี่รถต่อไปเพลินๆ)

ที่ไหนได้ หลังจากออกปากซอยคลองเจ้า เลี้ยวขวาแล้วมุ่งหน้าเพื่อที่จะเข้าแปดริ้ว ฝนกระแทกหน้าเสียหลายเม็ดใจนึงก็คิดพร้อมยูเทิร์นรถกลับ กทม แต่อีกใจนึงก็คิด พร้อมยูเทิร์นรถกลับแปดริ้ว (อีกรอบ) ผลสรุปที่ฝนห่าสุดท้าย แถวๆ ตลาดน้ำนครเนื่องเขตนั่นล่ะ ที่ทำให้ต้องโกยแน่บใส่ตีนหมา ยูเทิร์นกลับบ้านเป็นการด่วน

แต่เหมือนกับพริกแกงไม่รอน้ำปลา ดันไหม้ไปก่อนเสียแล้ว กลับตัวมาพบกับฟ้าและฝนดำทะมึน
เลี้ยวเข้าซอย ขนส่งพื้นที่ 4 หนองจอกได้นิดเดียว ฝนเล่นซะฉ่ำ....งามล่ะกู

จนถึงบ้าน เปียกยันร่องตูด
รู้งี้เชื่อ facebook พี่แจ๊คไว้ก็ดีวะ จะได้ไม่เปียก

พย. 55

ไข้ก็เพิ่งหาย โดนฝนไปอีกชุดเมื่อวานเย็น สบายใจ ไอทั้งคืน 555

อโรคมา ...

ผ่านสัปดาห์แห่งความทรมานมาได้ หลังจากไปทำบุญ 100 วันลุงหรั่งที่บ้านยาย กลับมาแล้วไข้แดก มันซะอย่างนั้น เรียกได้ว่า โรคมาโดยที่ไม่ได้ถามไถ่กันซักนิด

เล่นเอานอนงอมอยู่กับบ้านสามวันติด ดีที่ว่าวันที่สี่มันแยกย้ายไปจากตัวเราซะได้ ไม่งั้นคงได้ลาป่วยเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัน

อันว่าโรคภัยไข้เจ็บนี่ แน่นอน จีสตริง จริงแท้ครับ แม่งมาเมื่อไหร่ไปวันไหนไม่มีใครบอกได้
เตรียมตัว เตรียมตังค์ เตรียมพลังไว้ให้พร้อม น่าจะดีกว่าใช้ร่างกายหนักหน่วงไปซะทุกวัน พอมันมาโครมเดียว อาจจะต้องถึงกับหามห่อกันส่งโรงหมอจ้าล่ะหวั่น

ผลแห่งการละ ลด เลิก อบายมุขที่เคยผ่านมา ทำให้ร่างกายฟื้นตัวเร็วกว่าแต่ก่อน
เพื่อรอต้อนรับ อโรคา ที่กำลังทะยอยมา ตามอายุ

ยิ่งเขียนยิ่งเศร้า นี่เริ่มแก่แล้วสินะ แสดดด  T_T

พย. 55

มึนหัวไปสามวัน -'-

ขึ้นอยู่กับว่า

ขี่รถเบาะเดี่ยวมานาน ไม่เคยคิดจะมีใครอยู่ข้างหลัง
นานเสียจนจำไม่ได้ว่า เบาะซ้อนสองหน้าตาเป็นยังไง
หลายครั้งที่ขี่รถไปไหนมาไหนคันเดียว โดยที่ไม่มีคนซ้อนท้าย
นานเสียจนจำไม่ได้ว่า การมีคนซ้อนมันเป็นยังไง

เวลาผ่านไปนาน ใช้รถหลายคัน แต่ละคันยี่ห้อ Harley Davidson เหมือนกันหมด
เพราะมันขี่สนุก แต่คนซ้อนก้นระบม ก็เริ่มการขยับขยายขนาด และประภเทของรถ
เพื่อความสบายในการนั่งเดินทางไปด้วยของคนข้างหลัง
แต่มันก็ยังไม่ดีที่สุด จนกระทั่ง

ตัดสินใจเปลี่ยนจากรถที่รักที่สุด มาเป็นรถที่นั่งสบายที่สุด
ถึงมันจะไม่ใช่ Harley Davidson ก็ตาม แต่เพื่อคนที่อยู่ข้างหลังจะได้นั่งสบาย
อะไรก็เอา

...ทั้งหมดคือความเปลี่ยนแปลงของผม...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ก่อนหน้านั้น สามปีที่ผ่านมา เราสื่อสารกันทุกวัน วันละหลายเวลาจนเคยชิน
โทรบ้าง sms บ้าง chat บ้าง แต่หลังจากสามปีล่วงไป ก็มีบางเวลา บางวันที่ไม่ได้คุย
หรือทำอะไรซ้ำๆ อย่างที่เคยเป็นมา

ถึงแม้จะไม่ได้ทำประจำเหมือนเดิม แต่ก็ทำทุกครั้งที่มีโอกาส
มีพลาดบ้าง เหลือน้อยบ้าง ตามแต่วาระ

...ทั้งหมดคือความเปลี่ยนแปลงของผม...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขึ้นอยู่กับว่า
จะหยิบเอาส่วนไหนไปคิด
ให้ชีวิตมีความสุข เท่านั้น

ตุลาคม 2555

Royal Cliff Day

เสาร์-อาทิตย์ ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปนอน Royal Cliff ที่พัทยามา เพราะ Genius ไปจัดงานแรลลี่และงานเลี้ยงขอบคุณให้กับสมาคมผู้สื่อข่าวต่างประเทศที่นั่น

มีวาสนา (ฮิฮุๆ) ได้นอนโรงแรมสวยๆ เปิดหน้าต่างชั้น 9 ออกมาพบกับ Sea View ของทะเลสวยๆ แบบนี้ 1 คืน

ถือเป็นบุญมากคร้าบบบบบบบ >_<

ตุลาคม 2555

กลับถึงบ้าน หลับเป็นตาย ขับรถแค่พัทยา เมื่อยเหมือนไปเชียงใหม่
สงสัยอายุ 35 คงจะเป็นส่วนเกินแล้วล่ะ T_T

ปิดเทอม

เปิดเทอมที่มหาวิทยาลัย เป็นสิ่งที่

เงียบมากกก....

ว่างงานมากก.....

ถ่ายรูปเล่นเพลินมากกกก...



อัพบล๊อกได้สั้น กากมาก 5555

ตุลาคม 2555