อย่าไปกลัว

บางทีก็ไม่รู้ว่า จะปั่นจักรยานตอนแดดร้อนๆ ไปเพื่ออะไร
แต่มีน้องคนนึงมันบอกว่า


อย่าไปกลัว...


แค่นั้นล่ะ ก็เลยไม่อยากหาคำตอบให้ตัวเองละ

Green Way, Suvarnabhumi Airport
เมษายน 2557

อย่าเบียดเบียน

"กินเท่าที่มี ไม่ขัดสน ก็อย่าเบียดเบียนชีวิตเขา"

ยายเคยบอกไว้สมัยที่แกยังอยู่ มีอะไรก็กินไป หาได้ก็กินเยอะหน่อย หาได้น้อยก็กินน้อยหน่อย ไม่จำเป็นต้องไปพรากชีวิตเขามาเพื่อให้เราอิ่ม ถ้าไม่ใช่หน้าที่ของเราจริงๆ

เมื่อก่อนที่บ้านเชือดเป็ด เชือดไก่ ส่วนปลานี่เป็นของเล่นทุกเช้าหลังจากกลับจากกู้ตาข่ายในท้องนา ยังจำภาพหนูนาที่อยู่ในกรง ที่น้าโยนมันลงน้ำเพื่อให้มันตายได้ติดตา

"...ผมจะทำบุญให้เสมอๆ นะ ถ้ามีโอกาส..."

เหมือนเป็นคำสัญญาลอยๆ ที่ให้ไว้กับคนๆ นึง หลังจากที่เย็นวันนั้นกลับถึงบ้าน แต่ไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากันอีกเลย จนมาถึงวันนี้ 20 ปีผ่านไปแล้ว

คือไม่รู้จะหาวิธีบอกรักแกอีกครั้งได้ยังไง ในเมื่อยายตายก่อนที่เราจะกลับมาถึงบ้าน เช้าวันนั้นก็ไม่ได้ร่ำลา เหมือนอะไรมันค้างอยู่ในใจ เอาเป็นว่า ผมจะทำแบบนี้ทุกครั้งถ้ามีโอกาส แล้วเราสองคนจะสอนลูกให้รู้จักยาย จนเขาโตนะ

เมษา 57

ปล. ปลาดุกอีก 3 ตัวสุดท้ายลงบ่อในที่ทำงานไปแล้ว มีคนให้แม่มา 9 เราขโมยมา 6 ที่เหลือไม่ทัน มันไปอยู่ในจาน - ปลาดุกผัดพริกอร่อยนะ แต่ถ้ามันยังอยากว่ายน้ำอยู่ก็ปล่อยมันไปเห้อะ โลตัสมีแพ๊คแช่เย็นมาขายเยอะแยะเนอะ

ปลล. ปลาดุกผัดพริก เป็นกับข้าวอย่างนึงที่แม่ทำอร่อย ... นอกนั้นไม่เลย -"-

สงกรานต์ 2557

สงกรานต์ปีนี้มีพอดีไปเที่ยวด้วย พาไปสวัสดีคุณยายที่กำแพงแสน ในวันทำบุญบ้าน (ได้ตังค์รับขวัญมาเยอะเลย อิอิ) พาลูกไปดูวัวนม ที่ตาเล็กเลี้ยงไว้ ไปนั่งเล่นริมกระชังปลาทับทิม เล่นน้ำคลองซึ่งพอดีชอบมากกกกก

กลับจากกำแพงแสน เช้าวันรุ่งขึ้นพาพอดีไปสวัสดีคุณย่าที่แปดริ้ว เสียดายที่มาช้าไปนิดนึง ถึงที่เขาก็กลับกันเรียบร้อย ออกจากวัดไปนอนเล่นที่บ้านย่าในเมืองอยู่พักใหญ่ ไหว้หลวงพ่อโสธร แล้วก็ร่ำลาตอนบ่ายแก่ๆ เพื่อแวะมาหาพี่มีฮาที่คลองหลวงแพ่ง

หลังจากนั้นเราก็อยู่บ้านกันตลอดทั้งเทศกาล มีแวะไปร้านป้านุ่นเล็กน้อย (ปล่อยพอดีพ่นไฟใส่ยาย อิอิ) เช้าวันที่เหลือก็อยู่บ้านกับลูก เป็นสงกรานต์อีกปีที่เวลาผ่านไปเร็วมาก แต่ก็ได้ทำหลายอย่างที่ตั้งใจไว้นาน

สงกรานต์ 57

พอดีฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่

พาพอดีมารับวัคซีนไข้หวัดใหญ่ ร้องไป 3 วินาที แล้วก็หัวเราะต่อ 

• น้ำหนัก 7.8 กิโลกรัม ตัวยาว 69 และรอบหัว 47 เซ็นติเมตร 

• มีไข้หลงเหลือนิดหน่อยจากที่ติดยายมาอาทิตย์ก่อน 

• เดือนหน้ามารับเข็มที่ 2 อีกครั้ง

หลังจากนั้นก็พากันกลับบ้าน พอดียังคงหัวเราะ ยิ้ม ร่าเริง ต่อเนื่อง

พรุ่งนี้ต้องพาไปสวัสดียายที่กำแพงแสน เป็นทริปต่างจังหวัดครั้งแรกของลูก

ที่จะได้เห็นวัวตัวเป็นๆ นั่งเล่นริมคลอง แพปลา และพบปะญาติฝั่งหญิง

เมษายน 2557

ปั่นอย่างไรให้สุข

เตรียมอุปกรณ์การเดินทางให้เรียบร้อยครับ 

กระติกเติมน้ำให้เต็ม ยางเติมลมให้แน่น ไฟทุกดวงเช็คให้สว่าง 

มีแร็คบรรทุกก็ติดตั้งให้เรียบร้อย จะแขวนรถคาไว้ หรือจะมายกตอนเช้าอันนี้ก็แล้วแต่ 

หมวกกันน๊อค ถุงมือ ผ้ากันฝุ่น แว่นตา วางไว้ใกล้ๆ ตัว รวมไปถึงพวกของใช้ส่วนตัวด้วยฮะ 

พอถึงเวลาปั่นจริงๆ รีบเกินไป เอาหมวกมา ลืมแว่น 

พกแว่นมาหมวกแขวนอยู่บ้านล่ะยุ่งตายห่า ปั่นไม่สนุกอีก 

ต้องพะวงตลอดทริป

ของกินก่อนปั่น แนะนำกล้วยครับ แน่นอนที่สุดใน 3 โลก ให้พลังงานมากที่สุด 

ใครมีกล้วยปลูกไว้ที่บ้าน เป็นสวรรค์ชั้น 7 ของนักปั่น กินก่อนซักครึ่งชั่วโมง 1-2 ลูก 

ช่วยให้แรงไม่ตกครับ (ยกเว้นสับกัน 35 km/hrs ตลอดทาง) อันนั้นแดกม้าเถอะครับ

เลิกทำตัวอินดี้ซะครับ ช่วยให้สุขมากขึ้น เมื่อวานบอกหญิงว่าจะปั่นออกจากบ้าน ตี5 

เพื่อไปเจอกับเพื่อนที่แยกเจ้าคุณทหาร ถึงกับหน้าเสีย เพราะรู้สึกไม่โอเค

กับการที่เราปั่นคนเดียวมืดๆ ฯลฯ (ไม่ได้ห้ามนะ แต่เล่นเอาเรานอนคิดทั้งคืน 55)

เป็นเมื่อก่อนก็คงฝืนทำตามตัวเอง อยากทำในสิ่งที่คิด แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้วครับ 

ถ้าอยากปั่นอย่างมีความสุข ก็คงต้องให้คนที่เขารอเราอยู่ข้างหลัง มีความสุขด้วย 

ปั่นจักรยานมาทำงานได้ก็คงไม่ต้องพิสูจน์อะไรอีกแล้วล่ะ เราได้ปั่นอย่างสนุก 

ที่บ้านแฮปปี้มีความสุข ไม่มีห่วง เรื่องอินดี้เอาไว้ก่อนครับ เพื่อสวัสดิภาพของครอบครัว 

เมษายน 2557

ปล. ขอให้ผลบุญในการเลิกทำตัวอินดี้ครั้งนี้ 

แปรเปลี่ยนเป็นดุม King ด้วยเทอญญ~

พอดี ครบ 7 เดือน

พอดี ครบ 7 เดือนแล้วครับ

เด็ก 7 เดือนส่วนใหญ่ จะอยู่ในวัยที่เริ่มคลาน แต่พอดีไม่นะ จับคอกแล้วเกร็งตัวเองขึ้นมายืน (ซะยั่งงั้น) บางครั้งมีกระเถิบๆ ออกข้างเพื่อลองเดิน รอบๆ คอก หรือเปล สองสามก้าว แล้วก็ล้มแผละ

มีหลายครั้งที่ทิ้งตัวลงมา แล้วก็ยืนขึ้นแบบเดิม โดยที่ลืมไปว่า ยังไม่เคยได้คลานซักที พอดีเป็นเด็กนมแม่มาตั้งแต่เกิดครับ ทั้งจากเต้าและขวด จนทุกวันนี้ก็ยังคงติดทั้งสองอย่าง แต่ในปริมาณที่ยังคงชอบเต้ามากกว่า

ยังไม่เคยเป็นหวัด แต่มีอาการขี้มูกยืดเล็กน้อย ซึ่งติดจากยายที่เกือบจะเป็นไข้หวัดน่ะครับ เราเชื่อเหลือเกินว่าที่พอดีรอดจากตัวร้อน เป็นไข้มาได้ ก็เพราะสารอาหารและภูมิคุ้มกันที่เกิดจากน้ำนมแม่นั่นแหละเป็นสำคัญ

พอดีเริ่มแสดงออกทางอารมณ์ได้มากขึ้น ทั้งใบหน้า น้ำเสียง รวมไปถึงมือและเท้า ในบางอารมณ์ที่เหมือนดังว่า แม่ไม่เข้าใจตุ้ม (แล้วก็กระตุกมือกับขาลงกะแด่วๆ) เริ่มกินอาหารบดจากที่แม่เตรียมไว้ให้ เช่นแครอท บล็อคโคลี่ หอมหัวใหญ่ ตำลึง หรือมัน ได้เยอะขึ้นทุกวัน

นอกเหนือจากนั้น พอดีเป็นเด็กอารมณ์ดีและเส้นตื้นครับ หัวเราะชอบใจในเรื่องบางเรื่องที่เราไม่คิดว่าจะฮา อย่าเช่นตบยุง เป็นต้น ตอนตื่นนอนก็ไม่งอแงเท่าไหร่ ยกเว้นตอนเสี้ยนนมแม่ (555) ขอใช้คำนี้ละกัน เพราะเด็กมันเสี้ยนจริงๆ

และอื่นๆ อีกมากมายครับ

เดือนที่ 8 ค่อยมาเล่าสู่กันฟังใหม่อีกรอบ

ด.ช. พอดี มีความสุข

ปล. ขอบคุณภาพจากไอ้โจ้ (ไหนวะ) เพื่อนผมด้วยนะครับ อุตส่าห์ถ่ายกูกับลูก ไม่คิดว่าภาพจะออกมาซ้ำกันทั้ง 3 ช็อตเลย ... ทำไมมึงไม่เลือกโหมดถ่ายต่อเนื่องวะ จะรัวนิ้วทำไม

20 ปีผ่าน

งานทำบุญครบรอบวันตาย 20 กว่าปีผ่านไปแล้ว
ที่ยายจากไป (รวมก๋งด้วยเอ้า เดี๋ยวจะน้อยใจ)
ผ่านมานานมาก จนหลายคนลืม

ผมไม่เคยลืมนะ
ไม่เคยลืมเลยซักนิด
ไม่เคยไม่คิดเลยซักวัน

มันติดอยู่ระหว่างหัวคิ้ว
นึกทีไร น้ำหล่นออกจากตาทุกที
ครั้งนี้เปลี่ยนแปลง จากที่เคยไปเดี่ยว
คราวนี้มีลูกเมียเพิ่มไปด้วย

หลานรุ่นที่เท่าไหร่แล้วไม่ได้จำ ตระกูลเราแม่งขยันปั๊มลูกกัน (555)
งานวันนี้ผ่านไป ทุกอย่างจะถูกพลิกลงข้างล่าง เก็บความทรงจำเข้าสู่ลิ้นชักของแต่ละคน
ตายจาก ล้มหาย คนเก่าไป คนใหม่มา เป็นเรื่องธรรมดา

ผมเองไม่เคยลืมเรื่องธรรมดาแบบนี้ได้ซักที
ดีใจ ที่ได้จับมือลูกไหว้รูปย่าทวด
หลังจากเกิดมาได้เกือบ 7 เดือนแล้วก็ตั้งใจมานานมาก

พอดี มันเป็นเด็กโคตรซนเลยนะยาย
แต่ผมโคตรรักมันเลย
มันเกิดมาเพื่อเอาตีนเบรคหลายๆ อย่าง
ของพ่อมันไว้จริงๆ

555

คิดถึงเสมอนะ
เมษายน 2557

ช่างหัวมัน (หลวงพ่อพุทธทาส)

ช่างหัวมัน

จงยืนกราน สลัดทั่ว ช่างหัวมัน 

ถ้าเรื่องนั้น นั้นเป็นเหตุ แห่งทุกข์หนา 

อย่าสำออย ตะบอยจัด ไว้อัตรา 

ตัวกูกกล้า ขึ้นเรื่อยไป อัดใจตาย 

เรื่องนั้นนิด เรื่องนี้หน่อย ลอยมาเอง 

ไปบวกเบ่ง ให้เห็นว่า จะฉิบหาย 

เรื่องเล็กน้อย ตะบอยเห็น เป็นมากมาย 

แต่ละราย รีบเขวี้ยงขว้าง ช่างหัวมัน 

เมื่อตัวกู ลู่หลุบ ลงเท่าไร 

จะเย็นเยือก ลงไป ได้เท่านั้น 

รอดตัวได้ เพราะรู้ใช้ "ช่างหัวมัน" 

จงพากัน หัดใช้ ไว้ทุกคน ฯ

http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16623&sid=e92e0a18f1f2c7db37390fec039f3eb5

เมษายน 2557