"กินเท่าที่มี ไม่ขัดสน ก็อย่าเบียดเบียนชีวิตเขา"
ยายเคยบอกไว้สมัยที่แกยังอยู่ มีอะไรก็กินไป หาได้ก็กินเยอะหน่อย หาได้น้อยก็กินน้อยหน่อย ไม่จำเป็นต้องไปพรากชีวิตเขามาเพื่อให้เราอิ่ม ถ้าไม่ใช่หน้าที่ของเราจริงๆ
เมื่อก่อนที่บ้านเชือดเป็ด เชือดไก่ ส่วนปลานี่เป็นของเล่นทุกเช้าหลังจากกลับจากกู้ตาข่ายในท้องนา ยังจำภาพหนูนาที่อยู่ในกรง ที่น้าโยนมันลงน้ำเพื่อให้มันตายได้ติดตา
"...ผมจะทำบุญให้เสมอๆ นะ ถ้ามีโอกาส..."
เหมือนเป็นคำสัญญาลอยๆ ที่ให้ไว้กับคนๆ นึง หลังจากที่เย็นวันนั้นกลับถึงบ้าน แต่ไม่มีโอกาสได้เจอหน้ากันอีกเลย จนมาถึงวันนี้ 20 ปีผ่านไปแล้ว
คือไม่รู้จะหาวิธีบอกรักแกอีกครั้งได้ยังไง ในเมื่อยายตายก่อนที่เราจะกลับมาถึงบ้าน เช้าวันนั้นก็ไม่ได้ร่ำลา เหมือนอะไรมันค้างอยู่ในใจ เอาเป็นว่า ผมจะทำแบบนี้ทุกครั้งถ้ามีโอกาส แล้วเราสองคนจะสอนลูกให้รู้จักยาย จนเขาโตนะ
เมษา 57
ปล. ปลาดุกอีก 3 ตัวสุดท้ายลงบ่อในที่ทำงานไปแล้ว มีคนให้แม่มา 9 เราขโมยมา 6 ที่เหลือไม่ทัน มันไปอยู่ในจาน - ปลาดุกผัดพริกอร่อยนะ แต่ถ้ามันยังอยากว่ายน้ำอยู่ก็ปล่อยมันไปเห้อะ โลตัสมีแพ๊คแช่เย็นมาขายเยอะแยะเนอะ
ปลล. ปลาดุกผัดพริก เป็นกับข้าวอย่างนึงที่แม่ทำอร่อย ... นอกนั้นไม่เลย -"-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น