it's not easy to be me

-----------------
เพชรบูรณ์ 2552
คลิ๊กที่เพชรบูรณ์ละกันนะครับ จะได้เห็นรูปที่ผมอัพลงมัลติปี๊ไว้ คือหมายความว่าให้คลิ๊กที่คำว่า "เพชรบูรณ์" นะครับ ไม่ใช่ไปคลิ๊กที่ จังหวัดเพชรบูรณ์ - -''

ผมเป็นห่วงบางคนที่เถรตรงน่ะ
มีเยอะ เจอมาแยะ
ขอบคุณครับ

ควรอ่าน

ช่วงนี้มันเยอะน่ะครับ
เลยมาอัพบล็อคทิ้งไว้เตือนใจตัวเอง (ซะบ้าง)
กิเลสนะที่เยอะ ไม่ใช่ข้อมูลลงบล็อค
-_-'

Credit รูปภาพ: http://levan-m.blogspot.com/
Credit เนื้อหา : http://www.buddhadasa.com/rightstudydham/kires.html

ไม่ได้มีเหลือ แต่มีเพื่อแบ่งปัน

ส่วนหนึ่งที่มองไม่เห็นของเด็กๆ ตามโรงเรียนบ้านนอก คือ จน ไม่มีกิน บ้านไม่มีหลังคา เสื้อไม่มีใส่ เงินไม่มีใช้ และชีวิตแทบไม่มีดี และของฟรีที่ได้มาตั้งแต่วัยเด็กก็คือความพิการ

ด.ญ.สุรัชดา นิธิพงศ์ไพบูลย์ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จากโรงเรียนหนองหว้าประชาอาสา เธอพิการที่ขา และต้องใช้ไม้เท้าค้ำยันตลอดเวลา ได้รับทุนการศึกษาเป็นจำนวนเงิน 1,000 บาท จาก ฟ๐นต์.คอม ครับ

1,000 บาทสำหรับครอบครัวที่ยากจน มันมากจนเกินที่คาดคิดจริงๆ ครับ น้องมันยิ้มแก้มปริ จนเราขนลุก บางคนที่ร่ำรวย แม่งก็รวยจนล้นประเทศ บางคนที่มั่งมี แม่งก็มีจนแทบไม่เหลือที่จะให้เก็บ ส่วนคนที่จน มันข้นแค้นจนนั่งคิดไม่ตกว่า ชีวิตกูเกิดมาเพื่่ออะไร

หากท่านใดหลงผ่านมาอ่านบล็อกรั่วๆ ของผม แล้วเกิดสะดุดตีนเข้าอย่างจัง รบกวนฝากบอกคนข้างๆ หรือใครก็ได้ที่ท่านรู้จักด้วยนะครับ ว่า ถึงไม่ได้มีจนเหลือ แต่ขอให้มีเพื่อการแบ่งปันบ้าง ก็ยังดี
จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ

แทนคำขอบคุณ

14 มิถุนายน 2552 ผมกับเพื่อนขี่รถไปบริจาคของกันที่ โรงเรียนบ้านหนองหว้าประชาอาสา สะแกราช ปักธงชัย นครราชสีมากันครับ โรงเรียนนี้มีเด็กทั้งหมด ราวๆ 40 คน ครอบครัวมีพื้นฐานที่ไม่มีอันจะกิน (แย่กว่ายากจน) เด็กๆ ไม่มีเงินทุนในการเรียน ไม่มีเงินใช้ ไม่มีเสื้อผ้า ของใช้ดีๆ เหมือนเด็กในเมืองกรุงทั่วไป

www.colorado-club.net เป็นคนริเริ่มโครงการนี้ครับ ด้วยสำนึกของคนชอบเที่ยวใจเดียวกัน ว่าในเมื่อมีเงินที่จะเที่ยว ก็ต้องมีเงินเหลือพอที่จะแบ่งปันกับคนด้อยโอกาส โครงการในครั้งนี้เป็นโรงเรียนที่ 4 จาก 3 โรงเรียนที่เคยทำกันมา วัตถุประสงค์ก็คือ แบ่งปัน

งานนี้มีคนใจดี ยื่นมือมาช่วยเหลือกันมากมาย เริ่มจาก น้องแอน สาวแว่นเว็บฟ๐นต์ ร่วมบริจาคของใช้ส่วนตัวจำนวนหนึ่ง และ จ่าเจฟ เจ้าหน้าที่ รฟท. ตัวดำใจดี สมทบทุน 1,200 บาท และเงินทุนการศึกษาจาก http://f0nt.com อีกเป็นจำนวนเงิน 10,000 บาท

ขอบคุณครับแอนและโบว์
ขอบคุณครับน้องแอนสาวแว่นตัวเล็ก
ขอบคุณจ่าเจฟ รฟท. ครับ
ขอบคุณ http://f0nt.com อย่างที่สุดครับ

รูปด้านบน แทนคำขอบคุณจากเด็กๆ ครับ

ก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่ ใส่อะไรถึงอร่อย

การถ่ายรูปก็เหมือนการกินก๋วยเตี๋ยว ต่างคนต่างชอบปรุงรสแตกต่างกันไปคนละแบบ หากชอบเปรี้ยวนำ อย่าบอกว่าหวานไม่อร่อย หากชอบเผ็ดจี๊ด อย่าคิดว่าเค็มแล้วจะไม่ถึงใจ หากชอบรสจืด จงอย่าคิดว่ารสจัดนั้นจะน่ากลัว

ก๋วยเตี๋ยวจะอร่อยหรือไม่ ขึ้นอยู่ที่คนปรุง ว่าชอบรสชาดไหน บางคนกังวลว่าเมื่อเห็นก๋วยเตี๋ยวแล้ว กูจะปรุงอร่อยมั้ยวะ กินแล้วจะเป็นยังไง คนอื่นจะคิดว่าก๋วยเตี๋ยวที่ปรุงของกู มันน่ากินมั้ย... จะสนใจทำไมครับ ในเมื่อก๋วยเตี๋ยวที่คุณสั่งมาเองนั้น ปรุงรสชาดด้วยตัวเอง ด้วยความรู้สึกที่ตัวเองชอบ แล้วจะกังวลใจไปทำไม ในเมื่อคุณก็ได้กินก๋วยเตี๋ยวชามนั้นด้วยตัวเอง

ผมไม่ใช่โปรในการกินก๋วยเตี๋ยว ที่จะบังอาจมาแนะนำสูตรเด็ดเคล็ดลับให้กับท่านอื่น เพียงแต่อยากจะมา บอกว่า ก๋วยเตี๋ยวที่อร่อยที่สุด คือก๋วยเตี๋ยวที่เราปรุงเอง ฉันใด รูปถ่ายที่สวยงามที่สุด ก็คือรูปถ่ายที่ท่านบันทึกด้วยความรู้สึกของตนเอง ก็ฉันนั้นครับ