ไม่ได้มีเหลือ แต่มีเพื่อแบ่งปัน

ส่วนหนึ่งที่มองไม่เห็นของเด็กๆ ตามโรงเรียนบ้านนอก คือ จน ไม่มีกิน บ้านไม่มีหลังคา เสื้อไม่มีใส่ เงินไม่มีใช้ และชีวิตแทบไม่มีดี และของฟรีที่ได้มาตั้งแต่วัยเด็กก็คือความพิการ

ด.ญ.สุรัชดา นิธิพงศ์ไพบูลย์ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จากโรงเรียนหนองหว้าประชาอาสา เธอพิการที่ขา และต้องใช้ไม้เท้าค้ำยันตลอดเวลา ได้รับทุนการศึกษาเป็นจำนวนเงิน 1,000 บาท จาก ฟ๐นต์.คอม ครับ

1,000 บาทสำหรับครอบครัวที่ยากจน มันมากจนเกินที่คาดคิดจริงๆ ครับ น้องมันยิ้มแก้มปริ จนเราขนลุก บางคนที่ร่ำรวย แม่งก็รวยจนล้นประเทศ บางคนที่มั่งมี แม่งก็มีจนแทบไม่เหลือที่จะให้เก็บ ส่วนคนที่จน มันข้นแค้นจนนั่งคิดไม่ตกว่า ชีวิตกูเกิดมาเพื่่ออะไร

หากท่านใดหลงผ่านมาอ่านบล็อกรั่วๆ ของผม แล้วเกิดสะดุดตีนเข้าอย่างจัง รบกวนฝากบอกคนข้างๆ หรือใครก็ได้ที่ท่านรู้จักด้วยนะครับ ว่า ถึงไม่ได้มีจนเหลือ แต่ขอให้มีเพื่อการแบ่งปันบ้าง ก็ยังดี
จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ