เมื่อวานบุกเข้ากรุงมาครับ (บอกใครวะ) ต้องไปรับหญิงที่เซ็นทรัล พระรามเก้า (อยู่ตรงไหนวะ) เลยตัดสินใจว่าจะไม่แวะเข้าบ้าน วิ่งตรงดิ่งเข้าไปเผชิญชะตากรรมทันที
ฝนตกตั้งกะมอเตอร์เวย์ หนักขึ้น หนักขึ้น ลามไปจนมันเริ่มซาแถวๆ พระราม 9 แต่ก็ยังไม่ขาดเม็ด รวมไปถึงจำนวนรถของคนเมืองหลวง ที่แน่นขนัดไปทั้ง รถเก๋ง กระบะ มอเตอร์ไซค์ ไม่วายมีแม้กระทั่งรถบรรทุกหนะเห้ย
5 โมงเย็นจากบางนา กว่าจะถึงเซ็นทรัลพระรามเก้า ซึ่งอยู่แค่จิ๋มแมวตรงนั้น ปาเข้าไป 2 ชั่วโมงเอง (ฮือออ)
ชีวิตเมืองกรุงช่างวุ่นวายดีแท้น่อ รถก็เยอะ คนก็แยะ แต่ไปไหนได้ทีละนิดๆ ต่างจากบ้านผมที่ขับรถเพียงแค่อึดใจเดียว ก็ปาเข้าไป 30-40 กิโลเมตรแล้ว
เข้าไปในเซ็นทรัลพระรามเก้า แม่เจ้า ที่นี่มันดาวดวงไหนวะ (นึกในใจ) มีแต่ของไฮโซโก้เก๋ แบรนด์เนมทั้งนั้น ผู้คนแต่งตัวกันสวิงสวาย (แหม ใช้คำ 55) เดินกันอกเชิ่ดเริ่ดหยิ่งกันเต็มที่ สงสัยแถบนี้คงไม่มีต้นตะขบให้นั่งหลบแดด หรือ คันนาให้วิ่งเล่นเป็นแน่ มันช่างไม่เหมาะกับกูซะจริง ๆ -"-
ว่าแล้วก็เดินไปซื้อ Auntie Anne's ที่เห็นจะเป็นสิ่งนึงที่คุ้นตามากที่สุดในละแวกนั้นมากินซักหน่อย
ช่วยทำให้ต่อมด้อยค่าหายลงไปอีกนิด แล้วก็นั่งรอหญิงทำงานจนกลับบ้านครับ
ถึงบ้านอีกทีหลายทุ่มเข้าไปละ หมดไปอีกหนึ่งวัน ที่เหมือนเดินเข้าป่าผจญฝ่าอุปสรรคจริงๆ ให้ดิ้นตาย
ไม่จำเป็นจะไม่เข้าใกล้เลยนะเมืองกรุง
พ.ค. 55
