วันเสาร์ที่ผ่านมา ผมกับเพื่อนไปสะแกราชกันครับ จากคำชวนของเพื่อนเก่าสมัยที่ยังอยู่ในคลับรถกระบะ colorado ว่าปีนี้จะขึ้นไปที่นั่นอีกครั้ง เพื่อดูความคืบหน้าของ โรงเรียนบ้านหนองหว้า ที่พวกเราเคยมาบริจาคของและร่วมสร้างโรงเรียนกันไปเมื่อเกือบ 2 ปีที่แล้ว
คราวก่อนผมกับเพื่อนตามไปด้วยมอเตอร์ไซค์ แต่คราวนี้ผมนั่งรถถังไป (55) จริงๆ เพราะรถน้าแกยกซะสูง รอบคันติดโป่งล้อขนาดใหญ่มาก จนดูเหมือนรถถังในสงคราม มากกว่ารถกระบะ 4WD ที่เอาไว้ใช้ในป่า
ถึงโรงเรียนก็มอบของ เล่นเกมส์ครับ ระยะทางจากแปดริ้ว - สะแกราชนั้นประมาณ 180-200 กิโลเมตรขึ้นเขาปักธงชัย ถ้าเป็นรถยนต์ก็คงสบายหน่อย มอเตอร์ไซค์ก็มีพักหลายครั้งบ้าง แต่ก็ไม่มาก
สภาพโดยรวมของโรงเรียนดีขึ้นกว่าเดิมครับ เดาเอานะ เพราะเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ ที่เรามามอบให้ รวมถึงช่องทางที่เราบุกเบิกในโลกของ internet มันทำให้หลายคนได้เห็น และรับรู้ว่ายังมีโรงเรียนจำนวนมากในเมืองไทย ที่งบมาแล้วไม่ค่อยถึง (สงสัยหมาแดกระหว่างทาง)
อยู่ที่โรงเรียนซักพัก กินข้าวกลางวันก่อนกลับแล้วก็โบกมือลาครับ ถือเป็นการปิดโครงการเพื่อสาธารณประโยชน์อีกหนึ่งโครงการ ที่ดูจะประสบความสำเร็จมาก ต่อจาก บ้านวังรี ดีใจที่การบุกเบิกของพวกเราและเพื่อนเรา มันได้ผล อย่างอื่นหลังจากนี้เราไม่ได้คาดหวังครับ ไม่รู้หรอกว่ามันจะดีขึ้น หรือจะเหมือนเดิม แต่ที่แน่ๆ คงไม่แย่ลงกว่าเดิม
เริ่มต้นจากการให้
ที่เหลือคงเป็นหน้าที่ของผู้ที่มาสานต่อ
หรือแอบมองแล้วล่ะครับ ว่าจะทำอย่างไรกันต่อไป
เพราะพวกผมทำหน้าที่กันอย่างที่สุดแล้ว
เราออกจากบ้านหนองหว้ามาด้วยรอยยิ้ม
ความร้อนจากแสงแดด หรือห่าฝน
หนักขนาดไหน แม่งไม่สำคัญเลยซักนิด
จริงๆ...
เมษายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น