เอาเท่าที่มี แค่นี้ก็สุข

เช้าวันศุกร์แห่งชาติมาถึงอีกแล้ว ขับรถออกจากบ้านสวนทางกับลมหนาวที่แว่วผ่านมาอีกครั้ง วันนี้อากาศช่วงเช้าหนาวกว่าทุกวันในรอบ 3 อาทิตย์ที่ผ่านมา ลมหนาวปีนี้ทำหน้าที่ไม่ค่อยเข้มงวดนัก มาบ้างไม่มาบ้าง ปล่อยให้ชมรมคนรักความหนาวได้หง่าวกันไปแค่อาทิตย์เศษๆ แล้วก็เงียบหายไป จนในที่สุดเราก็ได้เจอกันอีกครั้ง แม้ช่วงสั้นๆ (แหม ลิเกจริงกู)

พรุ่งนี้ไปเมืองกาญ หวังว่าคงจะหนาวนะครับพี่ อุตส่าห์ท่อไปทั้งทีก็หนาวให้สะใจหน่อยเป็นไร..

ได้เลนส์ใหม่มาตัวนึง ในราคามือสองครับ เมื่อวานนี้คนขายใจดีขับรถมาส่งถึงที่บางนา ยกให้เป็นคนขายของมือสองแห่งปีเลยก็ว่าได้ ที่ลงทุนขับรถเอาของมาถวายเจ้าถึงที่ ขอบคุณครับพี่ ชอบใจจริงๆ กับเลนส์ Tokina 12-24 mm ที่ไม่คาดคิดว่าในที่สุดกูก็ซื้อเลนส์ช่วงนี้มาจนได้ หลังจากที่ดู 10-20, 10-22, 11-16 จากหลายค่ายมาตั้งหลายวัน (เอ้า ห่ากิน 55)

คือมักจะเป็นแบบนี้เสมอครับ เมื่อใดที่จดจ้องและมองในสิ่งที่ิคิดไว้ แต่สุดท้ายมักจะไม่เอาหรอก 555 มาได้ไอ้ที่ไม่เคยจะมองและไม่สนใจใยดี แต่ได้มาแล้วแฮปปี้ครับ ในเรื่องของเลนส์มุมกว้างที่เราต้องการ ไม่ต้องกว้างจนเท่าลานจอดเครื่องบินก็พอใจแล้วครับ ราคาก็พอที่จะเจียดเงินไปซื้อเอามาได้

ดีกว่าไปเล่นเลนส์ราคาแพงๆ
แต่ต้องมานั่งเศร้ากินข้าวกับปลาทูเหมือนแต่ก่อน

ได้แค่นี้ก็สุขใจ
เอาเท่าที่มี ใช้เท่าที่มี เท่านี้ก็สุข
เดี๋ยวนี้เริ่มเข้าใจความหมายของคำว่า เงิน มากยิ่งขึ้น
ว่ามันคืออะไร และควรปฏิบัติตัวอย่างไรเมื่อมีเงิน

หลังจากสุรุ่ยสุร่ายกับคำนี้มานาน ในแบบที่ไม่เคยจะยั้งคิด
ก็ดีเหมือนกันที่เริ่มคิดนานๆ แบบระมัดระวังชีวิตไม่พัง สมองไม่รั่วดีครับ
ไม่ต้องเชื่อผมมากหรอก แค่ลองทำดูก็แล้วกัน

พย. 53
พรุ่งนี้ไปกาญ ได้ถ่ายรูปแล้วโว้ยยยย กูมีเลนส์แล้วสาดดด