ขึ้นอยู่กับความเหมาะสม

ร้านเหล้าปั่น small drink ย่างเข้าเดือนที่ 4 แล้ว ตั้งแต่คิดที่จะทำเมื่อช่วงพฤษภาคมที่ผ่านมา ก็ไม่เคยนึกว่าร้านเล็กๆ แค่นั้นมันจะกลายเป็นความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงที่ละเสียไม่ได้ ต้องไปเปิดร้านทุกเย็นจนถึงเวลาปิดร้านในช่วงข้ามคืนของวันถัดไป เป็นกิจวัตรแบบนี้เรื่อยมา อีกไม่กี่วันก็ย่างเข้าเดือนที่ 5 แล้ว มีอะไรให้ต้องนั่งจับเข่าคุยกันในเรื่องที่เกี่ยวกับร้าน ว่า

จะทำต่อ? หรือ จะพอแค่นี้?

ไม่ใช่ว่ามันไปต่อไม่ได้ แต่เนื่องจากต้องย้ายที่อยู่จากพัฒนาการ 54 ที่เคยอยู่มาหลายปีไปนอนที่ลาดกระบัง 54 ที่พ่ออุตส่าห์ซื้อบ้านให้อยู่ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เรื่องของระยะทางจากที่บ้าน ไปยังร้าน ซึ่งปรกติแล้วแม่งก็โคตรจะไกลเป็นทุนเดิม แต่พอย้ายที่อยู่ใหม่ ระยะทางก็ยิ่งเพิ่ม ยิ่งไกลมากกว่าเก่าซะอีก เรื่องความเหนื่อยหน่ายกับการเจออะไรซ้ำๆ บนถนน เช่นรถติด แตรดัง หมาตายฯลฯ คงไม่ได้เป็นผลทำให้เหนื่อยขนาดที่ว่า พอเหอะกู..

แต่มันเป็นความเหมาะสมที่เราจะต้องคิดให้ดีเสียมากกว่า ว่าในการที่จะต้องลงไปจับตั๊กแตนแบบที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตนี้มันคุ้มมั้ย หรือจะเอายังไงกันดี ทำร้านแล้วได้เงินมาจ่ายค่ารถ มันก็คุ้มอยู่ ถ้าไม่มีร้านคงต้องเดือดร้อนควักกระเป๋ากันเอง

สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างตัวเราและคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็แล้วแต่
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความเหมาะสม ก็ได้แต่แอบชื่นชมและยกหางตัวเองบ้างในบางครา
ว่าบางทีกูก็เป็นโล้เป็นพาย ได้เหมือนกัน

สิงหาคม 2553