เมื่อวานเย็นเปิดร้านตามปรกติครับ ซักประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ ฝนก็เริ่มทะยอยโปรยเม็ดลงมา ทีละนิดๆ จากเม็ดเล็กก็เริ่มเพิ่มจำนวนเป็นเม็ดใหญ่ ทิ้งเวลาไม่นานมันก็กลายเป็นห่าฝนครับ 1 ชั่วโมงกว่าผ่านไป สายไหมก็กลายเป็นชะอำ ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำและเจิ่งนองไปทั้งสองฝั่ง
ปิดร้านสิฮะแบบนี้ จะอยู่หาข้าวเกรียบอะไร มุ่งหน้ากลับหอหลังจากส่งหญิงเข้าบ้าน ข้างหน้าเป็นปรอยฝนระลอกใหม่ที่ก่อตัวตั้งเค้ารอกระหน่ำคนที่ยังอยู่บนถนน เช่นผม..แล้วก็ไม่รอดจนได้ วิ่งตุแหง่กๆ จากเลียบด่วนรามอินทราฝ่ามหาชนฝนจ๋ามาจนถึงแยกคลองตัน ไฟสีแดงจากท้ายรถคันหน้าก็เริ่มเพิ่มจำนวนขึ้น
ทีละคัน ทีละคัน
เลี้ยวซ้ายผ่านแยกคลองตันมาแล้วรถก็ติดท่อก็ตัน น้ำก็ดันท่วมเหมือนชั่วโมงเร่งด่วนตอนช่วงเช้าไม่มีผิด (แต่ชิบหายครับ นี่มันเที่ยงคืนนะโว้ย) จำใจต้องตุแหง่กตามก้นกันไปตลอดเส้นพัฒนาการครับ เสียงน้ำกระแทกข้างตัวรถดังเฉาะแฉะๆ ผมกลับรถใต้สะพานข้ามแยกพัฒนาการ แล้วก็เลี้ยวเข้าซอย 54 เพื่อกลับหอ..
...ซวบบบบ!!!
....บุ๋งงๆๆๆๆ!!!
...ปุ๋งงๆๆๆๆๆๆๆ
ชิบหาย...น้ำแม่งท่วมเต็มซอยในระดับที่หมาไทยโตเต็มวัยไม่น่าจะเดินเล่นได้แน่ๆ กลั้นใจมุดน้ำเข้าไปได้แค่ปากซอยได้แค่ระยะ 5 เมตรแล้วก็ต้องวกรถกลับออกมาเพราะไม่อยากจมน้ำตาย แล้วยูเทิร์นกลับมาอีกฝั่งถนนเพื่อไปนอนบ้านหลังใหม่ที่ลาดกระบัง 54 (ก็ได้วะ) พลางนึกในใจว่าที่นั่นเป็นของใหม่ อะไรๆ คงไม่เหมือนของเก่าที่เราเคยเห็นแบบ (พัฒนาการ 54) แห่งนี้ก็เป็นได้..
ว่าแล้วก็มุ่งหน้าไปหาความศิวิไลกันเถิดเอย พร้อมกับห้อตะบึงอาชาคู่ใจไปยังลาดกระบัง 54 ทันที
(ก็ต้องห้อสิ ตีหนึ่งแล้วแสด)
อุเหม่ หมาสี่แม่มึ๊ง (ดังภาพ)
แม่งเหมือนกันทั่วประเทศเลยรึไงวะ
ที่ไหนก็ท่วม แสดดดด
สิงหา พาเพลิน 2553
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น