แก้ไขหรือลบทิ้ง?

วันนี้มาเขียนบล็อคด้วยอารมณ์ที่จิตมาก หมายถึงจิตหงุดหงิด มิใช่จิตหงุดหงิ๋มแบบที่เขาเล่นมุขกัน คือจะมาเล่าให้อ่านว่า ผมมีคนรู้จักอยู่คนนึงครับ เขาเป็นคนที่ "เห็นแก่ตัว" อย่างลับๆ คนเราถ้าเห็นแก่ตัวนี่ก็แย่แล้วนะครับ ไม่มีคนอยากคบด้วย ไม่มีใครอยากสนใจด้วย แต่นี่ยังจะมาเห็นแก่ตัวลับๆ อีก มันหนักเข้าไปใหญ่ หมาย ความว่าอะไร??? หมายความว่าทำเนียน ทำเนียนไม่รู้ไม่ชี้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับโลกใบนี้ ทำเนียนว่ากูเนี่ย แบ๊วนะ ไม่เข้าใจนะ (แต่จริงๆ คือกูนี่ล่ะทำ กูนี่ล่ะไม่ทำ) คนแบบนี้มีอยู่บนโลกนะครับ ข้างๆ ตัวผมนี่ล่ะ ใกล้ตามาก

จะไปบอกให้เขาแก้ไขตัวเอง ว่าพี่ครับ อย่างนี้สิครับคนดีเขาทำกัน อย่างนี้สิครับที่มนุษย์เขาเอื้อเฟื้อกัน ทำเป็นไหมครับ?? มันก็ไม่ได้ เพราะคนเรามีความคิด ความเห็นแก่ตัวต่างกันครับ มากหรือน้อยนั่นล่ะเป็นตัวตัดสินว่า เป็นคนแบบไหน ถ้าน้อยเกินไป บางทีก็อยู่บนโลกนี้ไม่สนุกนะครับ โดนเอารัดเอาเปรียบทุกทาง

แต่ถ้ามันมากจนเกินงาม มันก็รังแต่จะสร้างความน่ารังเกียจให้กับคนที่ได้สัมผัสโดยตรงใช่มั้ยครับ ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่า จะทำยังไงกับมนุษย์ประเภทนี้ดี??

ผมนั่ง อดทน นั่งเฝ้าดู นั่งฟังมาหลายยกแล้ว แรกๆ เลยก็นิ่งล่ะครับปล่อยมันไป หลังๆ มาชักหนักข้อขึ้น เขาทำงานกันงกๆ แต่พี่แกกลับนั่งแป้นแล้น หรือไม่ก็หายตัวลึกลับไปซะยังงั้น???!!!

จะไปแก้ไขให้โดยการบอกว่ากูรังเกียจมึงมากก็เกรงใจ กลัวจะคัน
หรือจะลบทิ้งมันโดยการเข้าไปตำหน้ามันซักดอก ก็ไม่ไหว กลัวมือสกปรกว่ะ (จริงๆ ผมไม่ได้สะอาด)
ก็เลยทำตามที่ใจคิด มอบรางวัลชีวิตยกที่ 1 ให้กับเขาไป
หวังว่าเขาคงพอใจในระดับหนึ่ง แต่ถ้าไม่พอใจ ในอนาคตถ้ายังเป็นแบบนี้อีก
เดี๋ยวพี่จัดให้นะจ๊ะ

รักนะ แต่ไม่แสดงออก (เหี้ยจริงๆ กู)