เหี้ยไม่เปลี่ยนแปลง

กลับบ้านแปดริ้วมาเมื่อวันจันทร์ครับ แวะไปนั่งคุย นั่งสนทนากลางวงเหล้า ระหว่างเรากับเพื่อนสนิท หลายเรื่องที่ขบคิดก็บอกเล่าเก้าสิบกับเพื่อน ที่เป็นเสมือนตู้รับบริจาคที่วัด หยอดเท่าไหร่ก็ได้ตามศรัทธา เต็มแล้วก็ถ่ายออกเพื่อรับอานิสงฆ์ในครั้งใหม่

บทสนทนาก็วนเวียนกันในเรื่องของ ชีวิตที่ผ่านมา รวมทั้งงานเมื่อคืนวันเสาร์ ที่เมา (เนื้อ) กันชิบหายวายป่วง เดี๋ยวนี้เหล้ากลายเป็นของที่ทำให้เราสยอง เพราะตื่นเช้ามาเหมือนโดนช้างล้มทับ หนักหัวไปหมด (ดูดเนื้อเหี้ยกว่าเยอะเสือกไม่พูด) เต่าบ้าง มอไซค์บ้าง อำกันบ้าง ทุกเรื่องที่ผ่านไปก็จะวนอยุ่ในวาระกลางวงเหล้าแทบทุกครั้ง เอาเป็นว่าเรียกเสียงฮาได้อย่างต่อเนื่อง

ชีวิตผมมันก็วนอยู่เฉกเช่นนี้นั่นล่ะ เพื่อน รถและวงเหล้า มีบางสิ่งที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงบ้าง แต่แว้บเดียวก็เลยผ่านไปไม่จีรังเหมือนเรื่องที่บอกไป สิ่งนึงที่ทำให้รู้สึกสะอึกอย่างแรง ก็คือการที่มีคนมายื่นคำว่า เหี้ย ให้นั่นล่ะครับ บางทีมันก็เหมือนเคาะกะโหลกหนาๆ ของผม ให้เปิดรับความคิดจากโลกภายนอกบ้างว่า มึงก็เหี้ยนะ

หลังจากขับรถกลับบ้านเมื่อวันก่อน ได้คิดเพลินๆ ระหว่างทาง หรือว่ากูนี่ จะเหี้ยจริงอย่างที่เขาบอกกันวะ...
ถ้างั้นการที่คนหนึ่งคน สาละวนอยู่แต่กับเรื่องไม่กี่เรื่องเป็นประจำ เฉกเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ก็แสดงว่า

มึงนี่ก็เหี้ยไม่เปลี่ยน
แบบนั้นหรือไง

สิงหาคม 2554

ปล. ถ้าตกเย็นก็กลับบ้าน นอกเกาไข่ดูทีวี เพื่อนโทรมาลากก็ขับรถไปแดกเหล้า เมาก็เข้านอน วนเวียนแบบนี้เป็นประจำ ก็น่าจะเรียกว่าเหี้ยเป็นประจำแน่ๆ

ปลล. ขอบคุณ Credit ภาพจากพี่ Bank Evo แม่งตามตุดกูมาเสือกมาอำอีกว่าถึงไหนแล้ว สัดเอ้ย เหี้ยไม่เปลี่ยน รูปสวยว่ะ >_<