กำไรที่ได้มาฟรี

ว่าจะเกริ่น แต่ก็กลัวว่าหลายท่านที่เผลอเข้ามาอ่าน(จะมีเรอะ)จะปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูกน่ะครับ ว่ามันพูดถึงอะไรของมันวะ เอาแบบสั้นๆ เลยละกัน ว่าเมื่อปลายมิถุนายน ปี 2551 ผมเสียหมา (หมายถึงหมาจริงๆ) ไปตัวนึงครับ เป็นหมาที่อยู่กับเรามา 8 ปี 6 เดือน เพราะอาการตับ และไตวาย เรารู้สึกเหมือนชีวิตมันโดนหั่นไปครึ่งซีก ด้วยความที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดเวลา มันก็เลยพาลให้ต้องคิดแบบนั้น และต่อมาอีกไม่กี่เดือน เราก็ต้องเสียหมาที่อยู่ในบ้านไปอีก 1 ตัวครับ

เจอแบบนี้เข้าไป ทั้งบ้านถึงกับตั้งหลักไม่ถูก เพื่อนที่ดีที่สุดของเราหายไป 2 คน เพื่อนที่เรารักมากที่สุดจากไป เพื่อนที่ซื่อสัตย์กับเรา ได้ลาจากโลกนี้ไปแบบไม่มีวันกลับ มันเหมือนขาดทุนนะครับ ถ้าคิดซะว่านี่เป็นการค้าขาย ถ้าคิดซะว่ามันตัวละ 100 ล้าน ปีที่แล้วผมขาดทุนไปแล้ว 200 ล้านบาทไทย คิดไปมันก็น่าจะหมดตัว หมดแรงที่จะทำอะไรต่อเหมือนกัน

ผมเขียนบล๊อคมั่วๆ ไว้ที่ nuugoz.hi5.com ในหน้าสมุดบันทึกไว้ เพื่อเป็นการย้ำเตือนว่า ปีนี้ขาดทุน ปีหน้ากูจะต้องกำไรให้ได้ กำไรชีวิตของผมคือการได้เลี้ยงสุนัข การได้เห็นสุนัขเกาตูดอย่างเมามัน การได้เห็นมันทำหน้าเบลอๆ งงๆ ดอนที่เพิ่งตื่นนอน หรือแม้กระทั่งการได้แกล้งสุนัขก่อนออกจากบ้าน ผมถือว่าทุกเช้าผมได้กำไรทุกวัน

จนเมื่อสองวันก่อน มีสมาชิกใหม่เข้ามาในบ้านแบบไม่ได้ตั้งตัว (จริงๆ ต้องเป็นไม่ได้ตั้ง 2 ตัว) ได้มาแบบเขาจับยัดครับ เป็นลูกหมา(นรก)พันธุ์พุดเดิ้ล ทอยหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าแม่งซนชิบหาย อายุ 2 เดือนไล่ๆ กันแล้ว สีน้ำตาลอ่อนทั้งคู่ หลานผมตั้งชื่อมันว่า ชิฟฟ่อนและบราวนี่ ให้ชื่อคล้องกับไอ้แยม หมาส่วนตัวของผมนั่นล่ะครับ

กำไรชีวิตกูมาแล้วครับพี่น้อง อิอิ
เดี๋ยวจะแกล้งแม่งให้จั๋งหนับ....

ปล. อย่างงกับภาพที่เอามาแปะนะครับ ว่าทำไมมันเอียงกะเท่เร่แบบนั้น รูปจริงมันตั้งตรงนั่นล่ะครับ
แต่พอมาวางเลย์เอาท์บนบล๊อค ผมว่ามันโด่เด่ยังไงก็ไม่รู้ ก็เลยตะแคงแม่งซะยังงั้น จะได้ดูสวยแล้วก็เหมือนเรื่องข้างล่าง คนอ่านจะได้บันเทิง (ใครเค้าจะเข้ามาอ่านบล๊อคมึง)

แค่นั้นล่ะที่อยากจะชี้แจง ขอตัวไปวางแผนแกล้งไอ้สองตัวนี้ก่อน แสรด เจอกัน