คงไม่ชงร๊อกกก

หลังจากอัพบล็อคไปเมื่อวานเกี่ยวกับเรื่องปีชง ที่เกิดเรื่องเยอะแยะนู่นนี่ขึ้นมากมาย รถโดนชน กระเป๋าตังค์หาย มอเตอร์ไซค์แบตหมดมั่ง ฯลฯ ตกเย็นก็ขี่แมงกะไซค์คันเล็กไปที่ร้านด้วยสภาพไข้แดก มึนงงกับสภาพอากาศเล็กน้อย ขี่ไปจนเกือบถึงบ้านหญิง แมงกะไซค์เจ้ากรรมก็เกิดอาการคันคอ ไอแค่กๆๆๆ แค่กๆๆๆ แล้วแม่งก็ดับไปซะกลางถนนดื้อๆ เดือดร้อนต้องแอบข้างฟุตบาทเพื่อที่จะเช็คอาการของมัน ว่ามึงเป็นอารายว๊า..

วิ่งจากพัฒนาการมาจนเลยแยกเกษตรตัดใหม่ได้ซักพัก มันก็ส่อแววจะลาโลกแล้ว ฝืนขี่มาได้ไม่กี่อึดใจมันก็เป็นอย่างที่บอกไป คือหยุดหายใจและไม่วิ่งมันซะดื้อๆ จอดแอบข้างถนนเช็คดูหัวเทียนว่าผิดปกติมั้ย ในใจก็คิดว่า เอาอีกแล้วกู ชงต่อเนื่องหรือไงเนี่ย เดชะบุญครั้งสุดท้ายที่กระแทกคันสตาร์ท เครื่องก็ฝืนติดวิ่งต่อได้ แต่ด้วยอาการไม่ครบ 32 วิ่งเหมือนลากช้างมา 3 เชือก อืดสุดๆ

เข้าซอยบ้านหญิงแล้วก็เปลี่ยนหัวเทียนที่ร้านกลางทาง เอ้า โดนไป 80 บาท สตาร์ทพรึ่บเดียววิ่งต่อได้ แล้วก็ไปเปิดร้านแบบงงๆ พอเลิกร้าน 5 ทุ่มก็นั่งรถกลับ แหงนหน้ามองฟ้าตอนเกือบเที่ยงคืน แล่บแปร๊บๆๆ เอาล่ะวากู งานเข้าแน่ถ้าเอาอีแก่ขี่กลับห้อง จำต้องนั่งแท๊กซี่จนถึงหอ...ฝนไม่ตกซักแอะ...โดนไป 150 บาทสบายใจ

เช้าาาาาา ตื่นมา 7 โมงเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน นึกขึ้นได้ว่าเอาแมงกะไซค์จอดไว้บ้านหญิงนี่หว่า เช้านี้คงต้องนั่งแท๊กซี่ไป ลงจากลิฟต์ไม่ถึงชั้น 3 ฝนก็กระหน่ำลงมาเหมือนติดค้างจากเมื่อคืน..ไม่เป็นไร กูไปแท๊กซี่...20 นาทีผ่านไปกับห่าฝนและไร้เงาแท๊กซี่ 7 โมงฝ่าแล้ว ทำยังไงดีวะกู ฝนก็ตก เปียกก็เปียก น้ำก็ท่วม เห็นทีคงจะจมน้ำตายเป็นแน่ เดชะผลบุญที่เคยทำมาน้อยนิด ส่งแท๊กซี่จากสวรรค์ลงมา 1 คัน ได้ไปทำงานแล้วกู!!!

นั่งหนาวอยู่บนรถบัสมหาลัย สั่นหงั่กๆๆ ฝนก็ตก เสือกเปิดแอร์ยังกะพายุเฮอริเคน แต่ช่างมัน
อย่างน้อยก็ได้มาทำงานล่ะวะ ถึงจะเปียกเป็นหมาตกน้ำก็ตาม
อย่างน้อยก็ออกจากซอยได้ล่ะวะ ต้องขอบคุณเจ๊ผู้ใจดีที่อาสาให้เราติดรถออกมาปากซอย
คงไม่ชงร๊อกก

กรกฎาคม 2553