ชงก็ชงวะ

สวัสดีกลางปี 2553 อันชุ่มฉ่ำฮะ ฝนตกกันมาหลายวันแล้ว​ โดยไม่มีทีท่าว่าจะซาลงแต่อย่างใด กลับมาจากราชบุรีเมื่อวันเสาร์ และอาทิตย์ที่ผ่านมาด้วยความระบม ทั้งตูดแล้วก็สมอง ระบมตูดก็เพราะไอ้ Nightster ที่ขี่ไป มันกระแทกซะเหลือเกิน เล่นเอาบั้นเอวแทบจะเคลื่อนที่ออกจากจุดศูนย์กลาง ส่วนระบมสมองก็เพราะไอแดดในวันที่กลับ กทม. ช่างร้อนชิบหาย ร้อนจนพาเอาไข้มาเป็นแขกไม่ได้รับเชิญเสียสองวัน (นี่ก็สามเข้าไปแล้ว)

มีคนทักว่าปีนี้เป็นปีชงของเรา (ผมปีมะเส็ง) จะมีแต่เรื่องราวที่ไม่ดีเข้ามาในชีวิต แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เนื่องจากไม่เคยเอาชีวิตไปแขวนไว้ใกล้ๆ ดวง แต่พอมานั่งไล่ลำดับนับเรื่องราวที่คนเข้ามาทัก ก็เออว่ะ ครึ่งปีนี้ที่ผ่านมามีแต่เรื่องเฮงๆ แทบจะทั้งนั้น

ไล่มาตั้งกะต้นปีที่มีเรื่องปัญหาส่วนตัว ทำให้ต้องจัดระเบียบชีวิตกันใหม่ ต้องขายรถเก๋งคันเก่าทิ้งไป พร้อมกับบวกเงินอีก 4 หมื่นให้กับเต๊นท์รถ ต่อมาก็เสียกระเป๋าตังค์ไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับเงินในกระเป๋าที่อันตรธานหายไปด้วย ตามมาติดๆ กับเรื่องรถเก๋งคันใหม่ที่โดนรถบัสชน...ตอนนี้มันก็นอนนิ่งอยู่ในอู่เคาะ ตัด ผุ .. แถมพี่ที่สนิทกันยังบอกเป็นนัยๆ อีกว่า มึงโดนแบตรถยนต์อีกก้อนแน่นอน เพราะว่ามันกำลังลาโลกไปแล้ว พอกลับมาจากไปเที่ยวก็มาเจอเรื่องแบตเตอรี่ของรถมอเตอร์ไซค์เข้าให้อีก นี่ก็ท่าทางจะไม่รอด แถมแพงกว่าแบตรถยนต์อี๊กกก..อ้อ..ยังไม่ลืมเรื่องไข้แดกที่กำลังเป็นอยู่อีกนะ

มีอะไรอีกมั้ยวะ??
คงไม่มีแล้วมั้ง...
แต่ถ้าจะมีและถ้าจะมาทั้งทีก็พร้อมใจกันมาทีเดียวนะฮะ
ตอนนี้พร้อมรับทุกสถานการณ์ ชงก็ชงวะ

ปล. รูปหมาเศร้าจากร้านก๋วยเตี๋ยวไข่ ราชบุรี

กรกฎาคม 2553