รากเหง้าของคน บนคำว่า บุญคุณ

วันนี้อยากจะพูด (ให้ใครฟัง) อีกซักครั้งหนึ่ง ว่าบล๊อครั่วของผมที่สร้างขึ้นมาก็เพื่อสำเร็จความใคร่ที่จะ(เขียน)พิมพ์ เพื่อระบายอะไรหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นมาในชีวิต ณ ขณะที่กำลังหายใจบนโลกที่แสนจะหอมหวานใบนี้ ที่จริงแล้วเกริ่นนำโดยใช้คำว่าโลกใบนี้ คิดว่ามันกว้างไป เอาแบบสั้นๆ กระชับได้ใจความก็คือ ชีวิตกู นี่แหละครับ..เห็นไหมว่าผมก็พูดเพราะเป็น

คนเรามีหลายแบบครับ แบบที่ว่าเห็นซึ่งๆ หน้าแล้วมันก็เป็นแบบนั้นกันซึ่งๆ หน้า อันนี้ก็ประเภทแรก หรือจะเป็นแบบประเภทที่สองก็คือ เห็นกันซึ่งหน้า แต่ว่าลับหลังนั่นเป็นอีกแบบ ในวงเล็บที่จะบอกไว้ว่า แบบไหนก็เรื่องของแต่ละคนก็แล้วกัน

ผมไม่ได้เป็นทั้งสองประเภท แต่คำจำกัดความของผมบนความคิดของหลายคน ที่ได้เห็นตัวเป็นๆ ต่อหน้ากันในครั้งแรกนั่นก็คือ "เหี้ย" สั้นดีมั้ย? ได้ใจความทีเดียว เหี้ยจริงหรือเหี้ยเล่น อันนี้ไม่ขอตอบ แต่หากใครได้เจอก็คงจะรู้ล่ะว่า ไอ้ตัวที่ยืนอยู่ข้างหน้าคุณ ณ เวลานั้น มันเป็นเหี้ยชนิดไหน

คนเราเมื่อเวลามีความทุกข์ ไม่ว่าจะรู้ตัวล่วงหน้าหรือว่าไม่รู้อะไรมาก่อน มักจะหาที่ๆ ทำให้อุ่นใจไว้คอยปลอบประโลม ยามใดที่ตัวขัดสนมันวิ่งชนเราเข้าอย่างจัง ถ้ายืนลำพังคนเดียวแบบไม่พึ่งพาใคร คงโอนเอนไปตามแรงลมที่มันพัดเอาความทุกข์มาให้ตลอดเวลาหากแต่ถ้าเรายืดอก พกคำว่าสู้และไม่ง้อใคร คงมีแค่คำชื่นชมและให้กำลังใจในภายหลัง

แต่เมื่อใดที่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วย แล้วคอยประคับประคองไม่ให้ล้ม จงถือว่าเป็นโชคดีและมีความหมายเดียวให้จดจำ นั่นคือ บุญคุณ อันมหาศาล ที่ชาตินี้หรือชาติหน้าก็ใช้กันไม่หมด...

แต่อย่างที่เกริ่นมาแล้วในเบื้องต้น ว่าคนมีหลายประเภท ยามใดที่ทุกข์ ก็คงมองแก่นในไม่เห็น เพราะสารพัดที่จะบำเรอและแสดงความดีให้กับฝ่ายตรงข้ามได้ดู เพื่อคอยรับสิ่งที่ตนเองกำลังขาดแคลนอยู่ แต่ยามใดที่สุขและพ้นภาระแห่งความทุกข์นั้น รากเหง้าที่แท้จริงมันก็จะปรากฎออกมาให้คนอื่นได้เห็นกัน เรื่องสารพัดเหตุผลถูกหยิบหยกมาอ้างเอ่ยต่างๆ นานา ว่าไม่ใช่แบบนั้น และไม่ใช่แบบนี้...โดยไม่ได้เคยนึกหวนไปคิดถึงวันก่อนหน้าที่เคยเป็น

จงจำไว้อย่างนึงเสมอและตลอดเวลาว่า บุญคุณ....อย่างไรก็ใช้ไม่หมด หากแต่ว่าจะสำนึกได้เอง หรือจำต้องมีคนไปเคาะฝาโลงบอกตแนตาย ก็ว่ากันไป ที่เปรยมาทั้งหมดคือความคิดรั่วๆ ของผมคนนึงที่คิดเสมอว่า รากเหง้าของตัวเองอยู่ตรงไหน

ไม่มีใครมาเห็น หรือ ไม่อยากทำให้ใครได้เห็น
ไม่สำคัญเท่า ตัวเรารู้อยู่แก่ใจว่าอะไรที่เขาเรียกกันว่า
รากเหง้าของคน บนคำว่า บุญคุณ

เมษายน 2553