ในวันที่แม่กลับมาป่วย

ภาวะหลอดเลือดดำอุดตัน 

ไม่คิดว่าแม่จะเป็นโรคที่เท่ห์ ลำดับที่ 3 ต่อจาก

- หอบหืด

- มะเร็งเนื้อเยื่ออ่อน 

16 ปีผ่านไป หลังจากแม่เป็นมะเร็งเนื้อเยื่ออ่อนที่ต้นขา

และหมอตัดไอ้ก้อนเนื้อเยื่อนั่น(2.4 กิโลกรัม)ทิ้งไป 

แม่ก็ไม่เคยเข้าโรงพยาบาลอีกเลย จนกระทั่งเมื่อสามสี่วันก่อน  

เราพาลูกเมียไปนอนบ้าน เช้ามาทำงาน - พ่อไลน์มาแจ้งว่า 

จะพาแม่ไปเช็คที่โรงพยาบาล เพราะแก

- ซึม ไม่ลืมตา

- ขาร้อน (ไอ้ข้างนั้นล่ะ)

- อ้วก (อันนี้ประเด็นใหม่)

ไปถึง ร.พ. หมอไม่รอคุย สั่งแอดมิตโล่ด (555555) ดีเหมือนกัน คือ อย่างน้อย

ครั้งนี้ เราไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร แค่เดาไปต่างๆ นานา เพราะอาการของแม่

เท่าที่เราไปเห็นช่วงบ่าย -- แค่ช่วงเช้าถึงบ่ายเองนะ

// ที่โรงพยาบาล //

- แม่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่น

- กระสับกระส่าย กระวนกระวาย

- พูดไม่เป็นภาษา

- ขาร้อนมากกกกก

- ไข้สูง

- มีภาวะเบลอ

ชิบหาย --- เป็นครั้งแรกที่เรานึกแบบนี้ และรู้สึกได้ว่า "แม่เป็นเยอะ"

อาการต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับแม่แบบนี้ เราไม่เคยเจอ เลยช่วยกันหาข้อมูล (กับพ่อ)

ทั้งโทรเช็คศิริราช กับพี่สาว // หาในเนท 

ก็ประมวลความได้ว่า -- แก (อาจจะ) ติดเชื้อโรคจากการ แกะหูดใต้ฝ่าเท้าด้านที่แกเคยเป็นมะเร็ง

จึงทำให้เชื้อโรคมันกรูกันเข้าทางนั้น ทำให้แม่เกิดอาการไข้อย่างรุนแรง

หลังจากลุ้นแม่เป็นครั้งแรกในชีวิต ว่า "จะไหวไหม" นั่งข้างๆ

ได้จับมือแก พูดว่า -- แม่ตั้งสติ รู้เจ็บ รู้ความเป็นไปของร่างกายตัวเองดีๆ นะ

พ่อกับเรา ตัดสินใจ ไม่รีเฟอร์ไปศิริราช - ไม่พาไปนอน รพ.กรุงเทพ

ซึ่งอาการก็ผ่านพ้นไป ด้วยความโล่งใจที่ดี ขั้นตอนต่อไปเป็นเรื่องของ

การ X-ray เพื่อดูผล จากปอด / ส่วนเลือดนั่นรู้แล้วว่า มันเป็นลิ่ม

ดีที่มันไม่ได้ไปทิ่มในปอดแม่ ไม่งั้นบล็อคนี้คงเป็นแค่การ อำลา มากกว่าการมา

เล่าให้ฟัง

ปีนี้ลุ้นแม่ ลุ้นคนรอบข้างด้วย 73 กันแล้ว

เราไม่ได้ช่วยอะไร แค่ช่วยให้กำลังใจ อันนี้ดีกว่ายา

nuugo.blogspot.com