ถึงขนาดลงทุนถ่ายรูป ตั้งชื่อบล็อกซะน่ารักเชียว - -''
ใจจริงไม่อยากไปยุ่งกับแม่งเล้ย สาดดด...เมื่อวานช่วงค่ำอาบน้ำตามปรกติครับ ตะหงิดๆ อยู่ว่าเมื่อวานอาบอยู่ดีๆ แหงะดูผ้าม่านกันเปียกในห้องน้ำ เอ่ะ ตัวอะไรมันเกาะอยู่ตรงห่วงคล้องผ้าม่านวะ สบสายตากันปิ๊งปั๊งๆ ก็ได้คำตอบในใจ
...จิ้งจก... .. .
ผมเป็นผู้ชายที่ไม่คิดจะญาติดีกับจิ้งจกทั่วโลกครับ ไม่ว่าจะเป็นพันธ์พิเศษหายากมาจากไหน 3 หาง 4 ขา หรือ 8 หัว กูก็ไม่เอาทั้งนั้น ใหญ่ เล็กขนาดไหนก็อย่าได้มายุ่งวุ่นวาย พูดแล้วก็ ยี๋...ตัวนิิ่มๆ ใสๆ หางกระแด่วๆ วุ้ย ชวนขนลุกที่ตูดชิบหาย
ก้มลงจะแปรงฟันครับ ตาเหลือบไปเห็นหางอะไรแว้บๆ อยู่ข้างแก้ว สัญชาติญานสะกิดเรียกเสียงดังฟังชัดว่า งานเข้า! ใช่เลย มันคือ จิ้งจก...สาดๆๆๆๆ แต่ก็ยังดีที่มันอยู่นิ่งๆ แววตามันมองมาที่ผมเขม็ง เราทั้งคู่ผสานหัวใจกันเป็นหนึ่งเดียว ยังไม่ทันที่แปรงสีฟันจะเข้าปาก ก็เปิดประตูออกไปตั้งหลักก่อน
สาดดๆๆๆๆๆๆ
ไม่ได้หนีนะ แค่เดินออกไปเอากล้องมาถ่ายรูป (ถ่ายทำไมวะ?) แล้วไอ้จิ้งจกมันก็คงไม่รู้จะหนีไปทางไหนดี เพราะผมเล่นหยิบภูเขา (ตลับแว๊กซ์ผม) พร้อมกับหินโสโครก (ขวดโรลออน) ไปขวางทางแม่งทั้งข้างหน้าและหลัง มันก็เลยอับจนหนทางไป...สะใจว่ะ
เป็นไงล่ะมึง ซ่านัก
ยกภูเขามาขวางทางแม่ง สาดดดดดดดด
กันยา 54
ปล. ชีวตกูทำไมแม่งต้องเจอแต่จิ้งจก >_<
ปลล. โลกของมันจะเป็นยังไงวะ เจอภูเขาขวางหน้า
ปลลล. ช่างแม่งเหอะ แค่สะใจก็พอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น