8.7.54

หายใจเบาๆ



เมื่อเช้าเพิ่งครูดกับฟุตบาตกลางถนนมา เพราะไอ้รถทัวร์เวรตะไล ดันเบนหัวมาในช่องเดินรถของเรา เบรคซะคุณประหยัดตูดโก่ง หัวสะบัดไปทางขวา ยางแปะขอบขาวกะฝาครอบเป็นรอยเลย (สาดเอ้ย) คนขับรถแบบไม่สนใจผู้ร่วมทางนี่น่ากลัวนะครับ ดีที่ว่าเรามาช้า ก็เลยลดความรุนแรงไปได้เยอะ หน่ายจริงๆ กับคนไม่มีความรับผิดชอบประเภทนี้ แต่ก็เอาเถอะครับ ไม่สนใจ ไปทำงานดีกว่า

วันนี้ว่างช่วงบ่ายก็เลยเอาเข้าไปตั้งศูนย์ที่ร้านหน้าทางเข้ามหาวิทยาลัยซักหน่อย เพราะขับแล้วรู้สึกว่าพวงมาลัยมันหนักๆ และเอียงซ้าย ถือโอกาสให้ช่างช่วยดูกระปุกพวงมาลัยให้ด้วย ว่าทำไมมันถึงมีช่วงฟรี 1 กิ๊ก คือหักพวงมาลัยแล้ววืดน่ะครับ ปรากฎว่า...น๊อตที่แกนพวงมาลัยขันไม่แน่น ถึงขนาดหลวมเลยล่ะ ช่างถามว่า...ไม่ได้ขันน๊อตเหรอพี่...แถมแกยังเขย่าลูกหมากปีกนกโชว์อีก ว่ามันคลอนแล้ว...

...ช่างอู่บางกรวยเล่นกูซะแล้ว ไหนว่าเปลี่ยนมาวะ 55

เอาเถอะครับ ซื้อค่าอู่ ไม่แพงหรอก จะได้รู้ว่าเป็นยังไง เสร็จจากการดูช่างทดลองขับ และลองปรับพวงมาลัยอยู่หลายรอบ ได้รู้วิธีการตั้งกระปุกพวงมาลัยก็คุ้ม

เอาเถอะครับ จะได้รู้
จ่ายค่าตั้งศูนย์ไป 200 ขับออกมาพวงมาลัยเบาหวิว สบายเลย
พรุ่งนี้จะไปเรียนวิชาซ่อมเต่า ด้วยตัวเองซักหน่อย จากบรมครูเต่าแถวรัตนาธิเบศ จะได้แก้ไข ปรับปรุงอะไรเองเป็น
ไอ้ที่เสียไป 3 หมื่นนั่นถือว่า ให้ได้รู้ไว้...

เพราะต่อจากนี้ก็จะได้ค่อยๆ หายใจเบาๆ
ครับ

กค. 54

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น