เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา นอนอยู่ที่บ้านลาดกระบังเพลินๆ ช่วง 3 ทุ่ม สะดุ้งลุกขึ้นมาแล้วรู้สึกว่า...กลับบ้านดีกว่ากู (บ้านที่แปดริ้วน่ะครับ) ก็เลยจัดแจงอาบน้ำอาบท่าเสร็จสรรพเรียบร้อย พร้อมเอาคุณประหยัดออกจากหมู่บ้าน ขับมาเรื่อยๆ ตามทางลาดกระบัง - คลองสวน แบบชิวๆ แหม...รถว๊างว่าง ขับสบ๊ายสบายแหละ
เหลือบเห็นเข็มของเกจ์น้ำมันนอนแหมะอยู่ชิดขอบด้านซ้ายแบบแนบติดฝั่ง หมายถึงน้ำมันในถังเหลือน้อยแล้ว ถ้าเติมก็น่าจะดี แต่ในใจแอบกระหยิ่มยิ้มย่องว่า ปั๊มหน้าก็มี แถวนี้ปั๊มเย๊อะ...
สะพานแรกผ่านไป ปั๊ม ปตท ตรงลาดกระบัง...ปิดครับ (ไม่เป็นไร ปั๊มหน้าก็มี แถวนี้ปั๊มเย๊อะ)
สะพานที่สองผ่านไป ปั๊ม บางจาก ตรงคลองสวน...ปิดครับ (ไม่เป็นไร ปั๊มหน้าก็มี๊ แถวนี้ปั๊มให้เพียบ)
สะพานที่สามผ่านไป ปั๊ม ปตท ตรงเปรง...ปิดครับ (ไม่เป็นไร ปั๊มก่อนเข้าแปดริ้วน่าจะยังไม่ปิด ค่อยๆ คลานไป)
เริ่มวังเวงหัวใจบ้างเล็กน้อย แต่ก็นะ ชิวๆ กูขับเต่าว่ะ
สะพานที่สี่ผ่านไป...
เต่าเริ่มสะอึก...เอื้อกก เอื้อกกกก...
แล้วก็.....ฟร่อดดดดดดดดด ด ด ด ....ดับ
...ชิบหายแล่ว...น้ำมันม๊ดดด - -''
...ชิบหายแล่ว...น้ำมันม๊ดดด - -''
สี่ทุ่มกว่า...
ปั๊มปิดเรียบ
น้ำมันสำรองไม่มี
...ข้าวลิงลอยมาอยู่ตรงหน้า
สี่ชั่วโมงแห่งหายนะ ริมถนนสายลาดกระบัง-อ่อนนุช เป็นอะไรที่คลาสสิคมากครับ เข็นเต่าหลบสิบล้อ แหม่ เท่ห์ มองหาบ้านคนและปั๊มน้ำมัน (เคาะประตูแม่งไม่มีคนเปิดเลย - -'') จะโทรหาเพื่อนรึก็ไกลเกิน กว่ามันจะมากูก็คงโดนเสือแดกหมดตัวเป็นแน่ ก็เลยบากหน้าไปขอความช่วยเหลือ จากร้านลาบข้างถนนครับ โชคดีที่เขายื่นมือ (ทีแรกก็กลัวจะยื่นตีน) เข้าช่วยเหลือ พาไปหยอดตู้เอาน้ำมันใส่รถให้เรียบร้อย
ก็เลยนั่งดวดเบียร์กับพี่ๆ เขาซะงั้น ดีที่ร้านนั้นเขายังไม่ปิด เพราะบ้านคนกินอยู่ตรงข้ามร้าน แถมเขาเองก็เป็นผู้พี่กับทางเจ้าของด้วย ไม่งั้นเต่ากูได้แดกข้าวลิงข้างถนนเป็นแน่ ห้าวนัก น้ำมันมีอยู่ใกล้ๆ ปากซอยไม่เติม เป็นไงล่ะ...ขับรถออกมาจากลาดกระบัง
แล้วก็กลับไปนอนลาดกระบัง...สาดเอ้ย
มิ.ย. 54
ปล. เอ้อ ยังไม่รวมป้ายทะเบียนหน้าเกือบหลุดหายอีก ดีนะจอดฉี่แล้วมองเห็นว่ามันห้อยอยู่ (ป้ายทะเบียนน่ะฮะ) ก็เลยดึงมาเก็บไว้ในรถ ไม่งั้นต้องไปขนส่งอีก ฮ่วย - -''
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น