ไม่ใช่ที่ของเรา

คืนวันเสาร์ ไปรับหญิงที่ เจ อเวนิว ทองหล่อ ซ.15 มาครับ (แม่งอยู่ตรงไหนวะ -"-) คือในใจผม พอฟังว่าทองหล่อ ก็วาดภาพไม่ออกแล้วล่ะครับ ว่ามันหน้าตาเป็นยังไง ถึงกูจะมี GPS ช่วยนำทางก็เถอะ เพราะย่านนั้นมันคงเต็มไปด้วยรถมากมาย หนุ่มสวย สาวใส สิวิไลแลนด์ เป็นแน่แท่ๆ

แล้วก็เป็นดังคาดครับ คนเพียบ!! รถเยอะชิบหาย!!!

คือ พอไปถึง (หลังจากเข้าซอยผิดไป 5 ซอย) ผมก็มาจอดรถหน้าทางเข้า เจ อเวนิว ซึ่งสนนราคาค่าที่จอดรถ เพียงแค่ ชม.ละ 20 บาทเอง น่าแปลกไหม?

ใช่สิ แปลก...

เพราะถัดจากบรรทัดนั้นลงมา แม่งเขียนบอกไว้ว่า แต่ถ้าหลังเที่ยงคืน ชม.ละ 100 นะจ๊ะห์....

ชิบหายเกิด แต่ก็ต้องรอครับ หญิงเลิกงานเลี้ยงลูกค้า ตี 1 กว่า จ่ายค่าที่จอดไป 200  รวมไปถึงการนั่งหง่าววว มองซ้ายที ขวาที ของผม ประหนึ่งบ้านนอกเข้ากรุงโดยแท้ บวกกับการกัดกันกับหญิงบนรถอีกนิดหน่อย เพราะโทรไปแล้วดันไม่รับสาย (ตั้งสิบ Miss Call แหนะ -"- )

แต่ก็ช่างเถอะ เคลียร์กันเรียบร้อยแล้วจนเข้าใจกันดีแล้ว

คือ ไอ้การนั่งในที่ๆ เรารู้สึกไม่คุ้นชิน และดูเหมือนไม่ใช่ที่ของเรานี่ มันช่างน่าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกนะครับ ใครไม่เป็นไม่รู้ แต่(กู)ผมคนนึงล่ะที่รู้สึกแบบนั้น เพราะว่าผมเนี่ย บ้านเกิดอยู่ท้องนา หน้าบ้านเป็นคลอง หลังบ้านเป็นสวน ก็เลยรู้สึกไปคนเดียวว่า ที่นั่นแม่งแปลกๆ ชิบหาย ไม่เห็นเหมือนบ้านกูเลยวะ

แต่จังหวะคืนนั้น ดันต้องมานั่งรอรับแฟนอยู่หลังปอร์เช่ นั่งเท่ห์อยู่หลังแม็คโดแน่ว แกร่วอยู่ใต้ผับไฮโซ!@# พอนานๆ ไป ก็ชักจะมึนแดกเหมือนกัน (555) นี่มันโลกอะไรวะ คนไม่รู้จักกู กูไม่รู้จักมึง เต็มไปม้ดด!!!

จะหาว่ากระเดียด ทำเป็นเดียงสานะมึงเนี่บ ก็ใช่ว่าจะเป็นอย่างที่เหน็บแนมนะฮะ คือผมเป็นแบบนั้นจริงๆ  สู้ให้ไปนั่งกลางท้องนา ขี้ริมคู ยังดูเข้าท่ากว่าการนั่งหน้าแม็ค แอ๊กสาวอยู่หน้าผับเลยจริงๆ ให้ตายสิ


มิ.ย. 55

ปล.ท่องหล่อโคตรอึดอัดเลยแม่ง คนเยอะแยะมากมาย แต่กูแม่งตัวเล้กกเล็ก
ปล. แฟนกูรวยดี เป็นเศรษฐีนีอยู่ย่านรามอินทรา~ มุขภายในสุดๆ 55