เมื่อวานนี้ได้คุยกับเจ๊ ได้อธิบายอะไรหลายๆ อย่างให้เขาได้ฟัง ทั้งเรื่องส่วนตัว และเรื่องของการดำเนินชีวิตต่อไปในอนาคต ที่สำคัญที่สุดก็คือ เรื่องของแม่ เลยทำให้รู้สึกได้ว่าตัวเองเครียดแฮะ...
ผมไม่ได้เครียดอะไรแบบนี้มานานแล้วน่ะครับ จวบจนกระทั่ง ตัดสินใจทำตามความรู้สึกของตัวเองไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว
เป็นความรู้สึกของเรา อย่าง จริงแท้ โดยที่ไม่มีอะไรหรือใคร มาเจือปน
แต่ก็ช่างเถอะ บอกไป แล้วใครจะมาเข้าใจ
เป็นห่วงแม่ ปีนี้แกแก่ลงไปเยอะ แล้วก็รู้ว่าแม่ ก็เป็นห่วงเราเหมือนกัน
เวลาของแม่น่ะมีเหลืออยู่ไม่มาก ถ้าเทียบกับคนปรกติ
ภาวนาให้แม่ เข้าใจ ว่าอะไรที่ทำให้เรา คิด และทำ เรื่องที่ผ่านๆ มาแบบนั้น
เจ๊ บอกมาคำนึงว่า มันเป็นเรื่องของ เวลา และความเหมาะสม
ที่จะทำให้ทุกสิ่งมันดีขึ้น
ถ้าถามผม ผมไม่ได้สนใจ เวลา หรือ ความเหมาะสม นั่นหรอก
ผมอยากได้แค่ความเข้าใจ แค่นั้นเอง
จะเร็ว หรือ นานเท่าไหร่ คงไม่สำคัญ
ถ้ามีคนเข้าใจเรา มันก็คงเป็นเรื่องที่ดี
อย่างน้อยก็เรื่องนึงในชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น