...เจ็ดโมงเช้าวันพฤหัส ถนนเลียบทางด่วนรามอินทรา-อาจณรงค์ กรุงเทพฯ...
ถ้าเป็นแปดริ้วบ้านผม ขี่รถชมควายตามท้องนาเพลินเชียว
แวะกินข้าวเช้าข้างทาง ยังเหลือเวลาขี่รถเล่นเพลินๆ ก่อนถึงที่ทำงานเป็นครึ่งชั่วโมง
รถก็ไม่ค่อยมี ขี่กลางถนนตำรวจไม่จับด้วย
...แต่นี่กรุงเทพ ข้างหน้ารถติดเป็นขบวน รถไฟยังเรียกพ่อ
...แต่นี่กรุงเทพ ข้างหลังแม่งก็ตามมาเป็นพรวน เป็ดยังร้องเรียกแม่
...แต่นี่กรุงเทพ แม๊ดเซนเจอร์พลิกนรกเพียบ ถูกส่งกลับมาจากนรก ปาดซ้ายแซงชวา ปาดหน้าหันมองแล้วแจกกล้วย??
...แต่นี่กรุงเทพ เจ็ดโมงเช้า อากาศดีหายไป ใช้ปอดสูดเอาคาร์บอนไดออกไซด์ไปดีท๊อกซ์ร่างกายแทนโอโซน
...แต่นี่กรุงเทพ ที่ๆ คนเรือนหมื่น รถเกลื่อนเลน และความสัมพันธ์ระหว่างทางบนถนน ลดน้อยลง ลดน้อยลง
...แต่นี่กรุงเทพ เจ็ดโมงเช้า เวลาที่พระแถวบ้านผมยังคงเดินรับบาตรอย่างสงบ ผู้คนไม่รีบร้อน รอยยิ้มยังเกลื่อนถนน
...แต่นี่กรุงเทพ...
พฤษภาคม 2553
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น