การเมืองยังคงเป็นเรื่องที่น่าเบื่อสำหรับผมเหมือนเคย จะเรียกว่าเพิกเฉยก็ได้นะ เหตุเพราะว่าคนที่ได้สิทธิและเข้ามา "เล่น" การเมืองนั้น แต่ละตัว เอ้ยแต่ละคนอุดมไปด้วยความกระหายในทุกๆ อย่าง ยกเว้นอยู่อย่างเดียวคือความกระหายในการพัฒนาบ้านเมือง
ตลอดสมัยของการเมืองในตลอดชีวิตที่เริ่มดูทีวี ฝ่ายนึงก็ตั้งรับพร้อมสู้ อีกฝ่ายนึงกูก็พร้อมที่จะประหัดประหารกันให้สิ้นซาก..
ไม่เคยเห็นแม่งตจับมือกันแน่นๆ แล้วก็พูดพร้อมๆ กันว่า "มาสิจ๊ะ เรามาช่วยกันพัฒนาประเทศกัน" มีแต่จะสาวไส้ให้กากินแล้วก็รีบตักตวงผลประโยขน์อันพึงจะได้และไม่ได้กันอย่างตะกละตะกลาม เล่นการเมืองไม่ต้องมีอะไรมาก
...แค่มีสันดานที่ดี....
เท่านั้นเป็นพอ อย่าเห็นว่านั่นเป็น ตัวกู ของกู อย่างที่ท่านพุทธทาสท่านเคยกล่าวไว้เป็นอนิจจัง นำเอามาใช้แม้เพียวเสี้ยวจะเกิดประโยชน์อย่างที่สุด
ขึ้นด้วยการเมือง จบด้วยธรรมะ แม่งจะฟังกันรู้เรื่องมั้ยวะ
เมษายน 2553
ปล. จะเหลือง หรือแดง ชมพู หรือฟ้า เขียว หรือห่าอะไรก็ตาม ทั้งหมดก็ยืนอยู่บนประเทศเดียวกัน ที่มีพ่อหลวง ฉะนั้นถ้าจะล่อกัน เบาๆ หน่อย มีหลายคนรวมทั้งกูด้วยที่เบื่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น