27.9.53

จินตนาการได้ดี



หลังจากที่หมดธุระเรื่องหอที่พัฒนาการ ก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านที่ลาดกระบังอย่างเต็มตัว ซื้อนู่นซื้อนี่เข้าบ้านด้วยการใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง ในเรื่องของการคิดก่อนซื้อ ซึ่งเมื่อก่อนไอ้เรื่องแบบนี้ไม่เคยอยู่ในหัว คิดจะซื้อกูซื้อเลย ได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน แต่พอมาคราวนี้ จะซื้ออะไรทีต้องนั่งคิดนานๆ ห้องชั้นบนเป็นห้องเล็กขนาด 3x3 เมตร โล่งและเป็นสี่เหลี่ยมจตุรัส คิดอยู่ในหัวว่าจะเอาตู้ซัก 2 ใบมาใส่เสื้อผ้า ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็จ่ายเงินอย่างเดียว แล้วก็มานั่งลุ้นว่า มันจะใส่ไปในห้องได้มั้ยวะ (55)

แต่ตู้ใบใหม่ กว่าจะซื้อได้ วนหาแปดทิศจาก Home Pro และร้านโชว์ห่วยแถวบ้าน ขับรถพร้อมหนีบเศษกระดาษที่จด scale ของห้องติดมือไปด้วย ถึงจะเว่อร์ไปนิด แต่ตัวเลขลายมือไก่เขี่ยบนกระดาษก็ช่วยให้ตัดสินใจก่อนที่จะซื้อได้เยอะ เดินวนมาสามห้างก่อนที่จะมาจบตรง Fashion Island อนิจจา มันกลายเป็นห้างประจำของกูตั้งแต่เมื่อไหร่ (วะ)

วันที่ของมาส่ง ประกอบในห้องแล้วยกวาง ลงล๊อคเป๊ะๆ แบบพอดีกับที่จด scale ไว้คร่าวๆ พระเจ้าจ๊อดมันยอดมาก ทำไมเมื่อก่อนไม่ทำอะไรแบบนี้วะ (ไอ้ห่า) เหลือก็เพียงแต่มุมห้องเล็กๆ ที่ยังมีพื้นที่พอให้ได้วางโต๊ะเล็กๆ สูงๆ ซัก 80 ซม. x 30 ซม. ได้ เอ้า เห้ย เจ๋งว่ะ ตัวเลขไก่เขี่ยบนเศษกระดาษกูแม่งดีแบบนี้นี่เอง

เดี๋ยวนี้ทำอะไรก็เป็นตัวเลขไปหมด ชีวิตที่ติดกับจินตนาการหายไปเกือบครึ่ง (โถ พ่อติสแมน)
เมื่อก่อนจะนั่งนึกและวาดรูปในมโนภาพ เดี๋ยวนี้จับมโนภาพลงมาบนกระดาษ ถึงจะชุ่ยแต่มันก็ช่วยอะไรได้เยอะ (นะโว้ย)
โดยที่ไม่ต้องมาทำซ้ำอีกเป็นรอบที่ 2 เหมือนเคย

มันดีจริงหรือ? กับการหั่นจินตนาการในความคิด เอามันลงมาบนกระดาษแทนอย่างที่ไม่เคยทำ
คำตอบที่ลอยมาในความคิดก็มีแค่ จินตนาการเหมือนเดิมได้นั่นแหละ
แต่มึงก็ค่อยๆ คิดด้วยสิสัดเอ๊ย - -''

กันยา 53

21.9.53

รักหมาวันละนิด




ของฝากจากคนรักหมาย่านลำลูกกา
หมาใคร ใครก็รัก ไม่อยากให้หมาคอหัก
ทำตามที่เขาบอกเถิด..(โอยย สยองแทนหมา)


กันยา 53

20.9.53

แค่บอกซักนิด คงเข้าใจสิ่งที่คิดมากกว่าเดิม



เมื่อวานตอนสาย นอนหูอื้ออยู่ในบ้านลาดกระบัง เพื่อรอพ่อเอารีโมทกลับมาให้? เหตุเกิดจากแม่ดันหยิบรีโมท UBC ติดมือไปบ้านที่แปดริ้ว ไม่ได้บอกเหมือนกันว่าหยิบไปทำไม รู้แค่ว่าคืนวันเสาร์ไม่ได้เปลี่ยนช่อง UBC เลย นั่งดูแม่งช่องเดียวยันสว่าง (ดีเหมือนกันได้ดูบอลอย่างเต็มคราบ)

เช้าพ่อมาพร้อมกับไอ้อ้วน(ลูกพี่สาว) หอบของพะรุงพะรังซึ่งคาดไว้ไอ้อ้วนมันคงให้ตาซื้อนั่นแหละ ถึงได้ล้นหลามขนาดนี้ นั่งกินข้าวเช้าพร้อมกับคุยเรื่องสำคัญหนึ่งเรื่อง คือเรื่องค่าใช้จ่ายส่วนตัวของเรา กับการ manage ชีวิตตนเองในอนาคต ซึ่งก็ได้ทำความเข้าใจกันแล้ว กับรายละเอียดค่าใช้จ่ายของเรา ที่ยังไม่เคยคุยกันแบบจริงๆ จังๆ ซักที

ได้ความมาสองอย่างว่า ให้ประหยัดและไม่สร้างหนี้...

เลยได้บอกพ่อถึงความเป็นมาของหนี้ ที่เรามี ณ ตอนนี้ ซึ่งที่จริงแล้วไม่มีใครใส่ใจว่าก่อนที่จะมีหนี้ เราไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้ซักหน่อย อยู่เฉยๆ แบบปลอดหนี้ สบายจะตายห่าครับ หากแต่ว่าเราเคยได้ถามความเห็นก่อนที่จะซื้อบ้านใหม่ ว่าต้องการจะให้ช่วยออกค่าใช้จ่ายเรื่องซื้อบ้านมั่งมั้ย?? ถ้าทุกคนสนใจ เราก็ยินดีที่จะกู้เงินมาช่วยด้วยความเต็มใจ..

แต่คำตอบ ก็เงียบไป..พร้อมกับเวลา

ณ วันนี้ บ้านเสร็จไปแล้วทั้งหลัง โดยที่มีเราเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องราวว่า พ่อกับน้องไปกู้และทำสัญญากันตอนไหน โดยที่ก่อนหน้านั้นไม่เห็นมีใครบอกความคืยหน้าบ้างเลย..เงินที่เรากู้ธนาคารเพื่อคิดที่จะช่วยแบ่งเบาค่าดาวน์บ้าน ก็กลายเป็นรถยนต์หนึ่งคันที่เราเป็นเจ้าของกับหญิงไปแล้ว

ถ้าบอกกันซักนิดนึงก็คงชะลอการซื้อรถเอาไว้ แล้วเอาเงินก้อนนั้นมาช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายก่อนซื้อบ้านนี้แทน มันก็น่าจะดี

จะได้อยู่บ้านนี้แบบสบายใจและนอนได้เต็มตาทุกวัน
ไม่ต้องอยู่เพียงเพราะว่า รอวันที่จะออกจากบ้านไปในอนาคต
หรืออยู่กับบ้านนี้โดยมีหน้าที่เพียงแค่ ช่วยแบ่งเบาภาระเล็กๆ น้อยๆ เพียงแค่นั้น

เหมือนมองข้ามคนหนึ่งคนไป โดยไม่คิดถึงความสำคัญ

ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก..แต่
แค่บอกกันซักนิด คงเข้าใจสิ่งที่ทุกคนคิด
มากกว่าเดิม

กันยายน 2553

หืออื้อออ



หายหัวจากหน้าจอไป 1 อาทิตย์เต็มๆ เนื่องจากเกิดอาการหวัดแดกเฉียบพลันครับ ถ้าเป็นเฉพาะหวัดอย่างเดียวคงไม่ต้องถึงกับลาพักร้อนแบบนี้ แต่นี่ดัน หูอื้อ พ่วงท้ายมาด้วย จากแค่เรื่องมึนหัวก็เลยกลายเป็นมึนหูไปอีก นอนซมอยู่บ้านลาดกระบังตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้ว 1 อาทิตย์เต็มอิ่ม หลังจากที่เลิกทำร้านเหล้าปั่นก็ตื่นขึ้นมาในเช้าวันเสาร์พร้อมกับอาการที่พูดแล้วได้ยินแต่เสียงตัวเอง

ชิบหายแล้วกู แล้วทีนี้จะคุยกับใครได้ล่ะวะ...

ทนคุยกับตัวองอยู่สองวันก็เลยจำใจขับรถไปหาหมอที่แปดริ้ว (ไม่สนิทกับหมอลาดกระบัง ขอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า) ก็ได้ยาระงับการหืออู้มาล็กน้อยครับ 3 สีสามสไตล์ใช้ทานหลังอาหารทุกวัน ไข้หวัดกับอาการหูอื้อนั้นเกิดจากท่อยูเตเชียนที่อยู่ระหว่างหูชั้นกลางกับบริเวณลำคอด้านหลังโพรงจมูกซึ่ง มีหน้าที่ช่วยปรับความดันภายในหูชั้นกลางกับบรรยากาศภายนอก อาจเกิดทำงานผิดปกติ http://www.doctor.or.th/node/7367 ครับ

(อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่) http://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:uqSUry7TCCYJ:www.si.mahidol.ac.th/sidoctor/e-pl/admin/article_files/797_1.pdf+%E0%B8%97%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%AA%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99&hl=th&gl=th&pid=bl&srcid=ADGEESgjQgewcQBgGZiNdKKA3klFMUdkoXC_jPeALEXGnVOmce6ApwASVaRwCipQRBPivZgvoC73aHf-G8knwpZFzDuQyHFnU7NyHfo8nBU_W_f9oeQ-7rTjKy8KIiWXbjo1wK6fITH2&sig=AHIEtbSvTZo36QJSXqE34_1zKT8nDWNqDQ

บางคนเป็นหวัดก็อาจจะหูไม่อื้อได้นะครับ (อ่านออกเสียงยากชิบหาย) อย่ากังวลไป ว่าจะเป็นโรคนี้ทุกคน ช่วงนี้ฝนตกหืออื้อเลย ระวังเป็นหวัดกันบ้างก็ดีนะครับ หือจะได้ไม่อู้ เป็นแล้วพูดได้ยินแต่เสียงตัวเอง เซ็งอย่าบอกใคร

กันยายน 2553

6.9.53

สวัสดีเพื่อนรัก




เช้าวันอาทิตย์ ขนของจากที่หอมาบ้านที่ลาดกระบัง หลังจากทะยอยปล่อยของใช้ไปทีละนิดๆ เพราะขี้เกียจแบก ก็มาถึงบ้านหลังใหม่ในลาดกระบัง 54 เข้าบ้านมาคนเดียวช่วงสายๆ จอดรถเรียบร้อยก็เก็บของทำนู่นทำนี่ โดยไม่ได้สนใจอะไรรอบบ้าน

งี๊~~
.
งิ๊กก~ ~~~~
.
.
งื็ดดดดด~~~
.
.
.
.
.
งู้ววว~~~



เสียงอันรัญจวนผ่านหูไปได้ซักพัก
ก็เริ่มกวาดสายตามองหาต้นตอ..
อยู่ไหนวะ??

เดินไปหาที่หน้าบ้านก็ไม่มี หลังบ้านก็ไม่เจอ
มองไปที่บ้านอีกฝั่งก็ไม่เห็น
แต่มีอะไรยุกยิกอยู่ที่รั้ว..


อ้าว..555

ไปเล่นกับมันอยู่พักใหญ่ สนุกล่ะกู มีหมาอยู่ข้างบ้าน
สวัสดีเพื่อนรัก
ยินดีที่ได้รู้จัก


กันยายน 2553

ปล.มันชื่อ บีเวอร์ ครับ สมชื่อบีเวอร์จริงๆ เพราะพื้นหญ้าหน้าบ้านของข้างบ้านผม
มีแต่รู รู แล้วก็รู 55
ดีนะแม่งไม่คาบไม้มาทำเขื่อน

เขาประทับช้างเทรล 2025 (KPTCTRAIL2025)

KPTCTRAIL 2025 เขาประทับช้างเทรล ปีนี้ ลงวิ่ง 10K แบบขับรถไปนอนเต๊นท์ในงานคนเดียว ออกจากร้าน 10 โมง ขับตาม GPS ตามใจมาเรื่อยๆ ทางโพธาราม ลัด...